Co należy wiedzieć o zasiłku chorobowym?

Ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu lub po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie.

Do okresów ubezpieczenia chorobowego, wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego. Pod warunkiem, że przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Zobacz również: Jak złożyć wniosek o zasiłek chorobowy?

Określone grupy ubezpieczonych mają prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego. Należą do nich:

• absolwenci szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;

• osoby, których niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;

• ubezpieczeni obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;

• posłowie i senatorowie, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Pan Artur rozpoczął swoją pierwszą pracę po ukończeniu studiów. Jednak już po dwóch tygodniach złamał nogę, co spowodowało jego niezdolność do pracy przez prawie dwa miesiące. Obawiał się że nie otrzyma jeszcze żadnego świadczenia w związku ze złamaniem. Jego obawy były bezzasadne, bowiem absolwenci szkół wyższych, którzy rozpoczęli pracę i tym samym zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym, w ciągu 90 dni od dnia uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych mają prawo do zasiłku chorobowego już od pierwszego dnia pracy.

Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Ponadto na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:

• w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ w związku z zakażeniem i chorobą zakaźną u ludzi;

• z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;