Alimenty dla niepełnosprawnego dorosłego dziecka

Zgodnie z art. 133 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Powyższe oznacza to, że w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym nie ma określonego wieku, do którego rodzice mają obowiązek płacić alimenty na dziecko. Osoba, która osiągnęła pełnoletność ma prawo domagać się od rodzica alimentów na swoje utrzymanie, pod warunkiem, że nie ma rzeczywistej możliwości samodzielnego utrzymywania się. Jeżeli dziecko chce się uczyć, zdaje egzaminy, nie powtarza lat, wówczas rodzice są zobowiązani do finansowego wsparcia. Podkreślić należy, że kształcenie po osiągnięciu pełnoletności nie może przybierać cech pozorności, czyli np. dziecko pełnoletnie zmienia co roku kierunek studiów, ma problemy w nauce, powtarza rok lub klasę.

Zobacz serwis: Fundusz alimentacyjny

Po zakończeniu edukacji obowiązek alimentacyjny nie wygasa automatycznie. Mimo odpowiedniego wykształcenia i starań w zakresie poszukiwania pracy, dziecko może mieć nadal trudności ze znalezieniem pracy. Wówczas w tym przypadku pomoc finansowa rodziców jest konieczna.

Sąd rozpatrując sprawę o przyznanie alimentów dla pełnoletniego dziecka, bierze przede wszystkim pod uwagę fakt, czy dziecko uczy się, stara się o znalezienie zatrudnienia, czy nauka którą pobiera umożliwia mu podjęcie pracy, predyspozycje zarobkowe oraz czy będzie w stanie utrzymać się z dochodów uzyskanych za własną pracę. Zasadność wypłacania alimentów przez rodziców zakończy się, gdy dorosłe dziecko utrzyma się z własnych dochodów.

Zobacz: Czy dziadkowie mogą żądać alimentów od wnuków?

Mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy obowiązek alimentacyjny będzie spoczywał na rodzicach dożywotnio. Do takich przypadków można zaliczyć, gdy dorosłe dziecko nie ma i nie będzie miało żadnych możliwości zarobkowania, np. z powodu ciężkiej, nieuleczalnej choroby, niepełnosprawności umysłowej czy fizycznej. W tej sytuacji, sąd weźmie pod uwagę stopień orzeczonej niepełnosprawności oraz czy dane schorzenie uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej.