Eksmisja sprawcy przemocy w rodzinie - ważne zmiany

Eksmisja sprawców przemocy w rodzinie - nowe przepisy

Jak pokazują badania, w okresie pandemii SARS-COV-2, a co za tym izolacji społecznej, zjawisko przemocy w rodzinie nabrało na sile[1]. Statystyki na temat gwałtownego wzrostu liczby zgłoszeń o doświadczaniu przemocy znacząco wzrosły.

Reakcją na takie niepokojące dane jest nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego. Z dniem 30 listopada 2020 r. w życie weszły przepisy regulujące nowy rodzaj postępowania nieprocesowego mający za przedmiot sprawy o zobowiązanie osoby stosującej przemoc w rodzinie - do opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania oraz jego bezpośredniego otoczenia lub zakazanie zbliżania się do mieszkania oraz jego bezpośredniego otoczenia.

Polecamy: Seria 5 książek. Poznaj swoje prawa!

Przepisy te zostały uregulowane w taki sposób, aby postępowanie możliwie szybko gwarantowało ofierze przemocy domowej szybkie uzyskanie pożądanego wyroku eksmisyjnego.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga fakt, iż uprawnienie do wystąpienia z wnioskiem rozpoznawanym w opisywanym trybie ma swoją podstawę w przepisie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, zgodnie z którym (w brzmieniu z dnia 30 listopada 2020 r) każda osoba dotknięta przemocą w rodzinie może zwrócić się do sądu o nakazanie sprawcy przemocy opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania, jeżeli zachowanie sprawcy czyni wspólne zamieszkiwanie szczególnie uciążliwym.

Przesłanki wniosku o eksmisję sprawcy

Dla skutecznego złożenia wniosku o eksmisję sprawcy przemocy w rodzinie powinny zostać spełnione następujące przesłanki:

• sprawca przemocy jako osoba wspólnie zamieszkująca z ofiarą (wnioskodawcą) i będąca osobą najbliższą w rozumieniu art. 115 § 11 Kodeksu karnego - czyli małżonkiem, wstępnym, zstępnym, rodzeństwem, powinowatym w tej samej linii lub stopniu, osobą pozostającą w stosunku przysposobienia lub jej małżonkiem, lub osobą pozostającą we wspólnym pożyciu - wniosek może zatem dotyczyć zarówno członka najbliższej rodziny (dziecko, wnuka czy rodzica, a także zięcia czy teścia) jak i osoby pozostającej w nieformalnym związku z wnioskodawcą (konkubenta czy konkubinę);
• sprawca to osoba stosująca przemoc w rodzinie rozumianą jako jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osoby bliskiej - w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą - chodzi więc zarówno o stosowanie przemocy fizycznej, jak i psychicznej;
• zachowanie sprawcy przemocy domowej sprawia, że wspólnie zamieszkiwanie jest szczególnie uciążliwe.