Pozadowodowe sposoby dokonywania ustaleń faktycznych

Do faktów tych zalicza się okoliczności, zdarzenia, czynności lub stany, które powinny być znane każdemu rozsądnemu i mającemu doświadczenia życiowe mieszkańcowi miejscowości, w której znajduje się siedziba sądu orzekającego.

Za fakt powszechnie znany może być uznany tylko taki fakt, który odpowiada rzeczywistości i którego istnienia nie można obalić dowodem przeciwnym. Za fakt notoryjny nie może być uznany fakt nieznany stronom.

Ocena czy danemu faktowi można przypisać cechę notoryjności, każdorazowo należy do sądu orzekającego.

Tego co jest powszechnie znane; nie można oznaczyć według stałych kryteriów, albowiem zależy to od określonego miejsca i czasu.

Za fakty powszechnie znane uznaje się wydarzenia historyczne np. datę wybuchy II wojny światowej, fakt zmiany ustroju politycznego; zjawiska przyrodnicze np. trzęsienie ziemi, powódź.

Źródłem faktów znanych sądowi urzędowo są wyłącznie czynności sędziego, podejmowane przez niego w związku z wykonywaniem działalności urzędowej.

Nie trzeba dowodzić okoliczności, o których członkowie składu orzekającego powzięli wiadomość przy pełnieniu funkcji urzędowych.

Okoliczności znane sądowi urzędowo mogą stanowić podstawę dokonywania ustaleń faktycznych dopiero, gdy sąd na rozprawie zwróci uwagę stronom, aby strony mogły się, co do nich wypowiedzieć.

Zadaj pytanie: Forum prawników

Każda ze stron obowiązana jest do złożenia oświadczenia, co do twierdzeń strony przeciwnej, dotyczących okoliczności faktycznych. Przyznanie stanowi jednostronne oświadczenie wiedzy strony skierowane do sądu orzekającego.

Przedmiotem przyznania mogą być tylko fakty, a nie ich ocena. Sąd pozostaje związany przyznaniem faktów przez stronę, chyba, że fakt przyznany budzi wątpliwości.

Wynikające z normy prawnej nakazującej przyjmowanie określonych faktów za stwierdzone.

Przykładem domniemania prawnego jest domniemanie dobrej wiary, przewidziane w artykule 7 Kodeksu cywilnego.

Wynikające z zależności, które są weryfikowalne empirycznie.

Jest to tak zwany dowód z pierwszego wejrzenia. Dzięki jego zastosowaniu sąd, w oparciu o własne doświadczenie życiowe lub wiedzę, może wyprowadzić przekonanie o typowym następstwie określonych zdarzeń w konkretnej, rozpoznawanej sprawie.

Zobacz również serwis: Pozwy