Gdzie dziś możesz legalnie pracować w UE

Dziś legalnie możemy pracować w:

• Austrii,
• Belgii,
• Cyprze,
• Czechach,
• Danii (przepisy unijne nie dotyczą jednak Grenlandii i Wysp Faro),
• Estonii,
• Finlandii,
• Francji (także Reunion, Martynice, Gwadelupie i Gujanie Francuskiej),
• Grecji,
• Hiszpanii,
• Holandii,
• Irlandii,
• Islandii (Europejski Obszar Gospodarczy),
• Litwie,
• Liechtensteinie (Europejski Obszar Gospodarczy),
• Luksemburgu,
• Łotwie,
• Malcie,
• Niemczech,
• Norwegii (Europejski Obszar Gospodarczy),
• Portugalii (także na Maderze i na Azorach),
• Słowacji,
• Słowenii,
• Szwajcarii (status obserwatora w Europejskim Obszarze Gospodarczym, ale zasadykoordynacji nie dotyczą 10 nowych państw przyjętych do UE w 2004 roku),
• Szwecji,
• Włoszech,
• Wielkiej Brytanii (także Gibraltarze, natomiast nie obowiązują na Wyspie Mani Wyspach Normandzkich),
• Węgrzech.

Większość krajów „starej” Unii wprowadziło dla nowych obywateli Unii Europejskiej pewne okresy przejściowe w dostępie do swojego rynku pracy. Aby zacząć w tych krajach pracę trzeba przejść pewne procedury administracyjne i uzyskać liczne zezwolenia. Na przykład w Austrii jest to 7-letni okres przejściowy, a w Belgii, Francji, Holandii czy Włoszech okres ten wyniósł 2 lata.
Niektóre kraje zliberalizowały swoje przepisy i na przykład w Finlandii pracownicy sezonowi nie muszą mieć zezwolenia na pracę, a wobec innych stosuje się uproszczoną procedurę załatwiania zezwoleń.

Jeśli w którymś z unijnych krajów, gdzie obowiązują ograniczenia w dostępie do pracy, przepracowałeś legalnie co najmniej 12 miesięcy przed dniem 1 maja 2004 r., czyli dniem naszego wejścia do Unii Europejskiej – możesz pracować bez zezwoleń, nawet jeżeli kraj ten ograniczył dostęp do rynku pracy.