Reklamacja produktów spożywczych

Reklamacji dokonać należy w tym sklepie, w którym dokonaliśmy zakupu.

Możliwość reklamacji dotyczy także tych artykułów konsumpcyjnych, które zostały przecenione.

Odpowiedzialność sprzedawcy

Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (DzU z 2002 r. nr 141, poz. 1176 ze zm.) wprowadza dwa warunki zaistnienia odpowiedzialności sprzedawcy. Na mocy tych regulacji sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeśli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, a niezgodność ta istniała w chwili wydania towaru. Są to warunki łączne.

Zobacz również: Reklamacja: czy czas wniesienia reklamacji ma znaczenie?

Roszczenia

Art. 8 wskazanego wyżej aktu prawnego precyzuje uprawnienia konsumenta z tytułu dokonania reklamacji. W pierwszej kolejności przysługuje nam prawo do wymiany towaru (otrzymania towaru zgodnego z umową, pełnowartościowego i przydatnego do użycia, np. świeżego sera żółtego) lub jego naprawy. Są one realizowane nieodpłatnie. Dopiero, jeśli to rozwiązanie nie jest możliwe możemy domagać się obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy, czyli wzajemnego zwrotu świadczeń stron. Konsument zwraca reklamowany produkt natomiast sprzedawca ma obowiązek zwrócić 100% zapłaconej ceny. Roszczenia powinny zostać zaspokojone niezwłocznie.

Reklamacja a gwarancja

Warto podkreślić, że roszczenia z tytułu reklamacji wobec sprzedawcy i gwarancji wobec producenta mają charakter niezależny. Zwrócił na to uwagę m. in. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w wyroku z dnia 8 marca 2013 r. (sygn. akt VIII C 170/12). Stwierdził, że: "zgłoszenie przez powoda roszczeń wobec producenta z tytułu gwarancji nie miało bowiem wpływu na przysługujące mu wobec strony pozwanej - jako sprzedawcy – roszczenia wynikające z ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Każde z wymienionych roszczeń ma samodzielny charakter, a konsument ma prawo wyboru, które z nich chce realizować.".

Polecamy serwis: Prawa konsumenta

Dowód zakupu

Dochodzenie wyżej wymienionych roszczeń jest łatwiejsze, gdy posiadamy dowód zakupu, np. paragon lub wydruk z konta. Nie jest to jednak warunkiem koniecznym. Zgodnie z wyrokiem z dnia 26 października 2012 roku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (sygn. akt XVII AmC 3998/12) postanowienie umowne o treści: „Podstawą przyjęcia reklamacji jest dowód zakupu towaru (paragon fiskalny lub faktura VAT)” stanowi klauzulę niedozwoloną.

Podstawa prawna:

• rozporządzenie ministra gospodarki, pracy i polityki społecznej z 30 stycznia 
2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy 
o stwierdzeniu niezgodności towaru żywnościowego z umową (DzU z 2003 r. nr 31, poz. 258),
• ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (DzU z 2002 r. nr 141, poz. 1176 ze zm.),
• wyrok SR dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 8 marca 2013 r. (sygn. akt VIII C 170/12),
• wyrok z dnia 26 października 2012 roku SO w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (sygn. akt XVII AmC 3998/12).