W obecnym stanie prawnym umowy w zamówieniach publicznych konstruowane są w oparciu o zasadę swobody umów. Powszechna jest praktyka, kiedy inwestycje nie są odpowiednio przygotowywane, a wszelkie negatywne skutki ponoszą, na mocy podpisanych umów, wykonawcy. Zamawiający często godzi się na wyższy koszt inwestycji jeżeli może w ten sposób pozbyć się problemów związanych z zarządzaniem ryzykiem, a tym samym uniknąć ewentualnych podejrzeń o korupcję czy naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
Jedną z podstawowych reguł prawa budowlanego jest zasada, że wszelkie roboty budowlane, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie wskazanych, mogą być prowadzone wyłącznie na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej o pozwoleniu na budowę. Pod pojęciem robót budowlanych rozumiemy nie tylko budowę, ale także przebudowę, remont, montaż czy rozbiórkę obiektu budowlanego.
Zasiedzenie nieruchomości, należącej do spadku przez jednego ze spadkobierców, nastąpić może po upływie okresu 10, 20 albo 30 lat samoistnego posiadania. Długość okresu potrzebnego do zasiedzenia zależy od tego, czy spadkobierca, będąc samoistnym posiadaczem nieruchomości, pozostawał w dobrej, bądź złej wierze oraz od tego, kiedy upłynął okres zasiedzenia.
W dniu 17 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu (dalej „WSA”) wydał wyrok, w którym stwierdził, że strona postępowania administracyjnego może,
w celu obrony własnych interesów, podnieść skutecznie zarzut wadliwego doręczenia korespondencji, jeżeli korespondencja ta została odebrana przez osobę niepełnoletnią (sygn. akt II SA/Op13/2011, dalej „Wyrok”).
Kontrola skarbowa może się zakończyć decyzją, określającą zaległości podatkowe. Z reguły taka decyzja oznacza nieprzyjemności, ale przynajmniej wiadomo, jak ją podważać, kiedy podatnik nie zgadza się z ustaleniami kontrolujących. Inaczej jest w sytuacji, kiedy kontrola skarbowa kończy się wydaniem tzw. wyniku kontroli. O skutkach prawnych takiego wyniku wypowiedział się niedawno WSA w Rzeszowie.