Czym są emerytury międzynarodowe za pracę we Włoszech

Nabycie prawa do emerytury odbywa się na podstawie zsumowania okresów pracy we Włoszech i w innych krajach (np. we Włoszech i w Polsce).

Wysokość emerytury międzynarodowej wylicza każdy z krajów z osobna, proporcjonalnie do udokumentowanych okresów ubezpieczenia w każdym z krajów. Sumowanie okresów ubezpieczenia jest możliwe pod warunkiem, że ubezpieczony pracownik może wykazać się minimalnym okresem ubezpieczenia, potwierdzonym wpłacanymi składkami, w kraju, w którym emerytura będzie wypłacana.

W przypadku, kiedy brak jest minimalnego okresu zatrudnienia, składki wpłacane w danym kraju zostaną wykorzystane przez instytucje ubezpieczeniową w drugim kraju.

Jeżeli Polak wystąpił o wypłacanie emerytury do włoskiego ZUS-u na podstawie kumulacji składek w Polsce i we Włoszech, nie może zaś potwierdzić minimalnego okresu zatrudnienia we Włoszech uprawniającego go do wystąpienia o naliczenie i wypłacenie emerytury przez włoski ZUS, składki, które płacił przez okres przykładowo 6 lat we Włoszech, zostaną zaliczone do okresu zatrudnienia przez ZUS, jeżeli ten będzie ostatecznie wypłacał emeryturę.

Minimalny okres zatrudnienia, dający prawo do wystąpienia o kumulację składek, wyliczenie emerytury i jej wypłacanie w danym kraju wynosi we Włoszech i w innych krajach europejskich 52 tygodnie. Ten okres może być uzupełniony jedynie składkami wpłacanymi na poczet odbytej służby wojskowej.

Pracownik, który wpłacał składki we Włoszech przez 14 lat i w Polsce przez 12 lat. Bez zsumowania okresów składkowych nie nabyłby prawa do emerytury, ponieważ nie posiadałby wymaganego minimum przepracowanych lat. Włoski ZUS, w chwili, gdy pracownik ten osiągnął wiek emerytalny, wypłaca emeryturę, ponieważ ogółem przepracował on 26 lat. Jej wysokość będzie wyliczona na podstawie 14 lat pracy we Włoszech. Polska wyliczy natomiast emeryturę za 12 lat pracy w tym kraju.

Zobacz także:Emerytura dla pracowników we Włoszech

W krajach Unii wniosek o emeryturę składa się w miejscu zamieszkania we właściwej instytucji. Do dokumentacji należy dołączyć:

• sporządzone własnoręcznie zaświadczenie o miejscu zamieszkania i obywatelstwie, w braku stosownego zaświadczenia urzędowego,
• wymagany kwestionariusz i wniosek dotyczący realizacji świadczenia (wypłacania emerytury) przez właściwy podmiot zagraniczny,
• pełną dokumentacją, którą dysponuje ubezpieczony, dot. okresów przepracowanych przez niego w poszczególnych krajach,
• formularz dotyczący prawa do odliczenia podatku.

Zobacz dział: Emerytury zagraniczne

Źródło: eures.praca.gov.pl