Czy bezskuteczne podżeganie do pomocnictwa jest karalne?

W dniu 17 lipca 2014 r. o godz. 9:00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną dotyczącą karalności bezskutecznego usiłowania podżegania do pomocnictwa w popełnieniu czynu zabronionego. Przedmiotem prac Trybunału Konstytucyjnego była zgodność art. 13 § 1 i art. 18 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny z art. 42 ust. 1 w związku z art. 2 oraz z art. 31 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji. Skarga konstytucyjna dotyczyła więc dopuszczalności odpowiedzialności karnej za usiłowanie podżegania do popełnienia czynu zabronionego, określonego w części szczególnej kodeksu karnego, jeżeli usiłujący bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania. Zdaniem skarżącego norma prawa karnego wynikająca z art. 13 § 1 i art. 18 § 2 kodeksu karnego zbyt głęboko ingeruje w sferę wolności jednostki.

Zakwestionowane przepisy kodeksu karnego, dotyczące karalności bezskutecznego podżegania do pomocnictwa, są zgodne z konstytucją.

Wymiar kary za podżeganie i pomocnictwo (art. 19)

Podżeganie do przestępstwa przykład

Skarga konstytucyjna powstała na gruncie poniższego stanu faktycznego. Kwestionowane przepisy stały u podstaw skazania za czyn polegający na nakłanianiu osoby trzeciej do tego, by osoba ta, działając jako pośrednik, złożyła korupcyjną propozycję radnemu (usiłowanie podżegania do pomocnictwa do łapownictwa czynnego). Skoro osoba nakłaniana nie zdecydowała się na przedstawienie radnemu tej propozycji – to zdaniem Skarżącego – pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej jest nieuzasadnione i nie znajduje oparcia w żadnej z wartości chronionych przez konstytucję.

Podżeganie do przestępstwa jako forma samodzielna

Podżeganie zdefiniowane zostało na gruncie art. 18 § 2 k.k. Zgodnie z definicją ustawową jest to nakłanianie do popełnienia czynu zabronionego. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego.

Usiłowanie podżegania

Taka redakcja przepisów umożliwia tworzenie długich łańcuszkowych konstrukcji (np. podżegania do podżegania do popełnienia określonego przestępstwa) Pozwala to na pociąganie jednostek do odpowiedzialności karnej w sytuacjach, w których nie powinno to mieć miejsca. Z kolei art. 13 § 1 k.k. - Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. - dodatkowo rozszerza zakres karalności, przesuwając granicę odpowiedzialności za podżeganie na etap przed dokonaniem tego czynu (tj. na etap usiłowania). 

Okoliczności zaostrzające odpowiedzialność w przypadku korupcji