Obowiązek wierności małżeńskiej a prawo rodzinne

Wierność nie jest zdefiniowana w przepisach, jednak można przyjąć, że wierność małżeńska oznacza wykluczenie osób trzecich ze sfery pożycia małżeńskiego. Ponadto, w prawie kanonicznym zgoda małżeńska jest aktem woli, w którym mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa. Ustawodawca ingeruje w stosunki pomiędzy małżonkami, jeżeli nastąpią zdarzenia powodujące wniesienie przez któregoś z małżonków pozwu o rozwód lub dobro chronione prawem karnym zostanie naruszone.

Zobowiązanie do wierności to brak kontaktów seksualnych z innymi.

Zobacz również:Zdrada małżeńska jako przyczyna rozwodu

Z obowiązku wierności spoczywającego na małżonkach wynika powinność powstrzymania się przez każde z nich od stosunków seksualnych z osobami trzecimi. Naruszeniem wierności małżeńskiej jest wszelkie zachowanie się małżonka względem osoby trzeciej płci odmiennej, które może stwarzać pozory cudzołóstwa lub w inny sposób wykracza poza granice przyjętej obyczajowości i przyzwoitości.

Naruszeniem tego obowiązku jest także stworzenie „pozorów” zdrady małżeńskiej albo nawiązanie więzi erotyczno-emocjonalnej z osobą trzecią, choćby nie doszło do zbliżenia cielesnego (nie chodzi o przyjaźń).

W przypadku, gdy jeden małżonek upoważniony przez drugiego do zdrady małżeńskiej dopuści się jej, to zdrada taka narusza obowiązek wierności i stanowi powód rozwodu zawiniony przez małżonka, który jej się dopuścił. Obowiązek wierności nie podlega bowiem dyspozycji małżonków, którzy winni go wykonywać bez względu na pogląd drugiego małżonka na tę kwestię, albowiem zachowanie wierności małżeńskiej należy do istoty małżeństwa.

Zobacz też serwis:Prawa i obowiązki małżonków