Prawne podsumowanie kwietnia 2012 r.

PODATEK OD WYDOBYCIA MIEDZI I SREBRA

W dniu 18 kwietnia 2012 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 marca 2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz. U. z 2012 r. poz. 362), którą:

nałożono nowy podatek na osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, dokonujące w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej wydobycia miedzi oraz srebra;
wskazano, że podstawę opodatkowania stanowi ilość miedzi oraz srebra zawarta w wyprodukowanym koncentracie albo ilość miedzi oraz srebra zawarta w urobku rudy miedzi w przypadku, gdy podatnik nie produkuje koncentratu;
określono stawki nowego podatku odrębnie dla jednej tony wydobytej miedzi oraz dla jednego kilograma wydobytego srebra;
wskazano właściwe organy podatkowe. Są to właściwi ze względu na siedzibę (w przypadku osób prawnych i tzw. niepełnych osób prawnych) lub ze względu na miejsce zamieszkania (w przypadku osób fizycznych) naczelnicy urzędów celnych oraz dyrektorzy izb celnych.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2011 r. Nr 240, poz. 1432), którą:

dostosowano polskie prawo do standardów określonych przez prawo Unii Europejskiej („UE”);
wdrożono do polskiego porządku prawnego przekazywanie informacji pomiędzy Krajowym Rejestrem Karnym („KRK”) a rejestrami karnymi innych państw członkowskich UE w ramach europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (tzw. systemu ECRIS);
doprecyzowano, że w KRK gromadzone są dane obywateli polskich, którzy zostali prawomocnie skazani przez sądy państw obcych;
umożliwiono składanie wniosków i zapytań oraz uzyskiwanie informacji z KRK drogą elektroniczną;
rozszerzono zakres informacji zawartych w KRK;
wyraźnie określono, że KRK może być prowadzony w systemie teleinformatycznym.

Zobacz serwis: Sprawy karne

W dniu 28 kwietnia 2012 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz. U. z 2011 r. Nr 230, poz. 1370), która:

wprowadza definicję „umowy timeshare” jako umowy, na podstawie której konsument odpłatnie nabywa prawo do korzystania, w okresach wskazanych w umowie, z co najmniej jednego miejsca zakwaterowania;
określa, że umowa timeshare może być zawarta na okres dłuższy niż rok, bez wskazania maksymalnego czasu trwania tej umowy;
doprecyzowuje, że konsument posiada uprawnienie do odstąpienia od umowy bez podania przyczyny w terminie 14 dni od dnia jej zawarcia lub od dnia doręczenia dokumentu umowy, jeżeli dzień ten następuje po dniu jej zawarcia;
zakazuje żądania lub przyjmowania od konsumenta świadczeń określonych w umowie przed upływem terminu do odstąpienia od umowy lub innymi określonymi w ustawie terminami.

Zobacz serwis: Wzory umów