Zagraniczna emerytura. Jak otrzymać świadczenie z kilku różnych państw?

REKLAMA
REKLAMA
Jeśli pracowałeś w innym kraju lub kilku innych krajach UE, Twoje składki emerytalne nie przepadają. Gwarantują Ci to przepisy unijne, które określają też sposób, w jaki należy złożyć wniosek o zagraniczną emeryturę. Nie uwierzysz, jakie to proste.
- Koordynacja okresów pracy tylko w UE/EOG/Szwajcarii
- Agregacja, czyli sumowanie okresów ubezpieczenia i ich proporcjonalność
- Wystarczy wniosek o emeryturę w ZUS
- Jak ZUS wylicza zagraniczną emeryturę? Praktyczne przykłady
- Jak odebrać pieniądze? Wypłata świadczeń z różnych krajów
- Problemy i pułapki: Na co uważać?
- Cyfrowe narzędzia. Jak ZUS ułatwia proces?
Prawo europejskie opiera się na zasadzie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Polega ona na tym, że przy ustalaniu prawa do emerytury brane są pod uwagę wszystkie okresy pracy i opłacania składek w krajach UE (oraz w Islandii, Liechtensteinie, Norwegii i Szwajcarii). Oznacza to, że Twoja emerytura nie stanowi jednej dużej sumy, ale zbiór proporcjonalnych świadczeń z każdego kraju.
REKLAMA
REKLAMA
Koordynacja okresów pracy tylko w UE/EOG/Szwajcarii
Należy pamiętać, że opisany mechanizm sumowania okresów pracy (stażu) i obliczania emerytury proporcjonalnej ma zastosowanie wyłącznie do państw objętych unijnymi przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Dotyczy to:
- Wszystkich krajów Unii Europejskiej (UE),
- Krajów należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), czyli Norwegii, Islandii i Lichtensteinu,
- Szwajcarii.
Oznacza to, że jeśli pracowałeś w kraju spoza tego obszaru (np. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, czy Australii), zasady koordynacji okresów pracy nie mają zastosowania. Wówczas należy sprawdzić, czy z danym krajem Polska ma podpisaną dwustronną umowę o zabezpieczeniu społecznym. Bez takiej umowy, okresy pracy w kraju trzecim mogą zostać niezliczone do polskiego stażu, a Ty możesz mieć problem z uzyskaniem tamtejszej emerytury. Jest to fundamentalna różnica, o której należy pamiętać, planując zagraniczną karierę. Powstaje też pytanie, co w przypadku pracy w takim kraju jak np. Wielka Brytania, która była w UE, a następnie ją opuściła. Sytuacja taka zostanie omówiona w przykładzie nr 2.
Agregacja, czyli sumowanie okresów ubezpieczenia i ich proporcjonalność
Powyższa zasada opiera się na mechanizmie agregacji, czyli sumowania wszystkich okresów ubezpieczenia. W celu wyliczenia Twojego prawa do emerytury, ZUS podliczy wszystkie lata, które przepracowałeś w Polsce i innych krajach. Jest to szczególnie ważne, Nawet, jeśli w jednym z krajów Twój staż pracy jest niewystarczający do otrzymania świadczenia, Twoje składki nie przepadają. A wszystko za sprawą wspomnianego sumowania.
REKLAMA
Istotną rolę odgrywa tu też zasada proporcjonalności. Polega ona na tym, że każdy z krajów, w których pracowałeś ma obowiązek wypłacić Ci część emerytury adekwatną do liczby przepracowanych w nim lat. A zatem nie otrzymasz pełnej emerytury z każdego kraju, tylko część proporcjonalną do Twojego stażu pracy w tym państwie. Nie ma wątpliwości, że taki podział świadczeń jest zrozumiały i sprawiedliwy. Reguła ta chroni również interesy pracownika gwarantując, że nie utraci on nawet pojedynczych miesięcy opłacania składek.
Wystarczy wniosek o emeryturę w ZUS
Jedynym organem, z którym będziesz mieć do czynienia w całym procesie ubiegania się o zagraniczną emeryturę jest polski Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Jest to tzw. zasada "one-stop-shop". Jeśli mieszkasz w Polsce, wniosek o emeryturę powinieneś złożyć w najbliższym oddziale ZUS. Zakład automatycznie stanie się instytucją łącznikową i to on zajmie się resztą formalności. W Twoim imieniu wypełni specjalne unijne formularze, które zostaną następnie przekazane do zagranicznych organów emerytalnych.
Twoja rola w procesie ubiegania się o zagraniczną emeryturę będzie zatem sprowadzać się jedynie do właściwego wypełnienia wniosku. Tu jednak trzeba zachować uważność. Ważne jest, by we wniosku podać dokładnie wszystkie miejsca i okresy pracy za granicą. I to właściwie byłoby na tyle.
Możesz jednak przyczynić się do przyspieszenia całego procesu poprzez ułatwienie pracy urzędnikom. W tym celu w swoim wniosku podaj również:
• nazwy i adresy zagranicznych pracodawców,
• dokładne daty rozpoczęcia i zakończenia pracy w każdym kraju,
• numery ubezpieczenia społecznego nadane w tych państwach (ich brak w praktyce znacząco wydłuża cały proces).
Jak ZUS wylicza zagraniczną emeryturę? Praktyczne przykłady
Każdy z krajów, w których pracowałeś ma obowiązek wyliczyć i wypłacić Ci emeryturę niezależnie od pozostałych. Organy emerytalne poszczególnych państw obliczą najpierw tzw. emeryturę teoretyczną, czyli świadczenie, które otrzymałbyś, gdyby cały Twój staż pracy dotyczył tego jednego państwa. Następnie obliczy tzw. emeryturę rzeczywistą, biorąc już pod uwagę rzeczywisty czas przepracowany na jego terytorium.
Kalkulacja proporcjonalna (Polska, Norwegia, Holandia, Włochy)
Pan Jan przez 20 lat pracował w Polsce, 10 lat w Norwegii, 5 lat w Holandii i 3 lata we Włoszech. Łącznie ma 38 lat stażu pracy. Każdy z czterech krajów, w których pracował Pan Jan, obliczy jego emeryturę proporcjonalnie do okresu składkowego na jego terytorium.
Polska: 5 000 zł * (20/38) = 2 631 zł
Norwegia: 20 000 NOK * (10/38) = 5 263 NOK
Holandia: 500 EUR * (5/38) = 197 EUR
Włochy: 1 000 EUR * (3/38) = 78 EUR
Pan Jan będzie otrzymywał miesięcznie świadczenia z każdego z czterech krajów, w których pracował, zgodnie z ich systemami prawnymi i walutami:
• 2 631 zł z Polski,
• 5 263 korony norweskie (NOK) z Norwegii,
• 197 euro (EUR) z Holandii,
• 78 euro (EUR) z Włoch.
Uwaga: Kwoty teoretycznej emerytury (NOK i EUR) są tu przykładowe i zostały dobrane wyłącznie w celu kalkulacji proporcjonalnej. W rzeczywistości wysokość emerytury w Norwegii i Holandii zależy od konkretnych systemów emerytalnych (np. AOW w Holandii).
Pani Kasia pracowała wyłącznie w Wielkiej Brytanii przez 35 lat. Po 30 latach jej pracy w tym kraju Wielka Brytania wystąpiła z Unii Europejskiej. A zatem przez 30 lat Pani Kasia pracowała w kraju należącym do Unii Europejskiej, a ostatnie 5 już nie. Powstaje zatem pytanie, czy fakt, że Pani Kasia pracowała wyłącznie za granicą wpływa jakoś na jej prawo do emerytury, a także czy za te ostatnie 5 lat pracy w Wielkiej Brytanii, która była już krajem nienależącym do UE przysługuje Pani Kasi prawo do emerytury?
Pani Kasia pracowała wyłącznie w Wielkiej Brytanii przez 35 lat.
• Okres I (30 lat): Praca przed Brexitem (Gdy Wielka Brytania była w UE). Okres do 31 grudnia 2020 r.
• Okres II (5 lat): Praca po Brexicie (Po wystąpieniu z UE). Okres od 1 stycznia 2021 r. do przejścia na emeryturę.
Łączny staż pracy: 35 lat.
Problem: Zasady koordynacji unijnej stosuje się do okresów pracy w Wielkiej Brytanii tylko do 31 grudnia 2020 r. (daty wejścia w życie Umowy Wystąpienia). Okresy pracy po Brexicie są objęte systemem brytyjskim, ale muszą być traktowane przez Polskę jako okresy składkowe dzięki zawartym umowom.
Wielka Brytania: 1000 GBP * (35/35) = 1000 GBP
Szczególna Konsekwencja dla ZUS:
1. Staż (Polska): Gdyby Pani Kasia ubiegała się o minimalną emeryturę w Polsce (np. miałaby tylko 5 lat pracy w Polsce), polski ZUS musiałby zliczyć całe 35 lat pracy w Wielkiej Brytanii, aby sprawdzić, czy spełnia warunek stażowy (20 lat dla kobiet) uprawniający do świadczenia. W tej sytuacji Pani Kasia spełnia ten warunek.
2. Wysokość: Ponieważ Pani Kasia nie ma okresów składkowych w Polsce, nie otrzyma polskiej emerytury. Jednak fakt, że cały jej 35-letni staż, w tym 5 lat po Brexicie, jest wzajemnie uznawany przez oba systemy (brytyjski i unijny), oznacza, że nie straci żadnego roku pracy. Wielka Brytania przyzna jej pełną emeryturę w ramach swojego systemu, a staż ten będzie brany pod uwagę przez każdy kraj UE, gdyby zechciała się tam osiedlić i ubiegać o świadczenie. Jest to kluczowy mechanizm, który zabezpieczył prawa emigrantów po Brexicie.
Podsumowanie: Mimo że Pani Kasia pracowała przez ostatnie 5 lat poza UE, dzięki zawartym umowom, cały jej staż zostanie uznany i nie będzie traktowany jako luka w ubezpieczeniu. Otrzyma pełne świadczenie (zgodnie z systemem brytyjskim) w wysokości 1000 GBP (przykładowo).
Przykład 3. Przerwana praca w tym samym kraju (Niemcy – trzy oddzielne okresy)
Pan Marek pracował łącznie 35 lat – 23 lata w Polsce i 12 lat w Niemczech, przy czym w tym drugim kraju pracował w trzech różnych okresach, z przerwami na powrót i pracę w Polsce:
• Okres I (5 lat): Lata 1998-2003.
• Okres II (3 lata): Lata 2008-2011.
• Okres III (4 lata): Lata 2018-2022.
Polska: 6 000 zł * (23/35) = 3 943 zł
Niemcy: 3 500 EUR * (12/35) = 1 200 EUR
Szczególna Konsekwencja: Dla celów emerytalnych liczy się łączna długość okresów ubezpieczenia w danym kraju – nie ma znaczenia, czy te okresy były ciągłe, czy przerywane, i ile razy dana osoba podejmowała pracę. Niemiecki Deutsche Rentenversicherung (DRV) zsumuje wszystkie 12 lat pracy Pana Marka i na podstawie tej sumy obliczy proporcjonalną część emerytury. Jest to kluczowa zaleta koordynacji – krótkie, przerywane okresy nie giną, lecz są sumowane i brane pod uwagę przy ustalaniu uprawnień i wysokości świadczenia.
Jak odebrać pieniądze? Wypłata świadczeń z różnych krajów
Ważną kwestią jest również to, w jaki sposób odebrać pieniądze z innych krajów. Nie przyjdą one w jednym przelewie. Każda instytucja emerytalna będzie wypłacać Ci świadczenie oddzielnie i zazwyczaj bezpośrednio na Twoje konto bankowe. Musisz podać w ZUS numer konta, na które mają trafiać pieniądze z zagranicy. Trzeba przy tym pamiętać, że bank może pobierać opłaty za przelewy międzynarodowe i przeliczenie waluty. Zawsze możesz jednak otworzyć konto walutowe, co pozwoli Ci uniknąć strat na przewalutowaniu.
Problemy i pułapki: Na co uważać?
Brakujące okresy ubezpieczenia
W praktyce dość często zdarza się, że zagraniczna instytucja nie może odnaleźć w systemie danych pracownika. Jest to najczęstsza przyczyna opóźnień. W takim przypadku ZUS poinformuje Cię o problemie. Będziesz wówczas musiał dostarczyć wszelkie dowody na to, że faktycznie pracowałeś w danym kraju, np. stare umowy, odcinki z pensji, zaświadczenia od pracodawców czy numery ubezpieczenia.
Różnice w wieku emerytalnym
Bardzo ważnym punktem, który często budzi nieporozumienia są różnice w wieku emerytalnym. Prawo do emerytury w każdym kraju nabywasz, dopiero gdy osiągniesz tamtejszy wiek emerytalny. Zatem, możesz pobierać już polską emeryturę (60 lat dla kobiet, 65 dla mężczyzn), a na świadczenie np. z Niemiec (67 lat) czy Wielkiej Brytanii (68 lat) będziesz musiał poczekać.
Cyfrowe narzędzia. Jak ZUS ułatwia proces?
ZUS, aby ułatwić formalności, udostępnia platformę PUE ZUS. Za pomocą tej platformy możesz złożyć wniosek o emeryturę online, co jest znacznie szybsze i wygodniejsze. Po złożeniu wniosku będziesz mógł śledzić jego status, a także komunikować się z pracownikami ZUS odpowiedzialnymi za sprawy międzynarodowe. Platforma umożliwia bieżące monitorowanie, na jakim etapie jest weryfikacja historii zatrudnienia za granicą.
Złożenie wniosku o emeryturę po pracy za granicą może wydawać się skomplikowane, ale w rzeczywistości proces ten jest bardzo prosty. Unijne regulacje wymagają od Ciebie jedynie zebrania dokumentów i złożenia jednego wniosku. ZUS zadba o to, by żadna z Twoich składek nie została pominięta.
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004
• Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1656)
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
REKLAMA