Przetwarzanie wizerunku pracownika – czy zgoda jest niezbędna?

Wizerunek osoby, w tym pracownika, stanowi jedno z dóbr osobistych zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny. Podlega on więc ochronie przewidzianej nie tylko w przepisach prawa cywilnego, ale także w innych obowiązujących regulacjach, np. dotyczących prawa pracy, o ochronie danych osobowych czy przepisach prawa autorskiego.

Czy do przetwarzania wizerunku pracownika przez pracodawcę potrzebna jest jego zgoda?

Warto wiedzieć, że zakres danych, jakich pracodawca może żądać bez konieczności pozyskiwania zgody, określa art. 22¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: „KP”). Zgodnie z art. 22¹ § 1 k.o. pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych osobowych – m.in. imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, wykształcenie, kwalifikacje zawodowe. Jednak należy pamiętać, że pracodawca może je chcieć tylko, gdy jest to niezbędne do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Co więcej, zgodnie z art. 22¹ § 3 k.p. firma może wymagać podania dodatkowo m.in. adresu zamieszkania, numeru PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, a także danych osobowych dzieci pracownika i innych członków jego najbliższej rodziny – jeżeli podanie takich szczegółów jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy. Warto dodać, że pracodawca jest uprawniony do uzyskania innych danych osobowych niż wymienione powyżej, jeżeli obowiązek ich podania wynika z odrębnych przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Polecamy: Zatrudnianie pracowników. Nowe zasady po dostosowaniu do RODO

Firma zatrudniając osobę jest uprawniona do przetwarzania wszystkich podanych powyżej danych na podstawie art. 6 ust. 1 lit. c) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (dalej: „RODO”). Zgodnie z nim przetwarzanie danych jest dopuszczalne, gdy jest to niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na pracodawcy. Obowiązek taki wynika zaś z art. 94 pkt 9a w zw. z art. 22¹ § 1 – 3 Kodeksu pracy.

Warto tutaj przypomnieć, że według definicji danych osobowych zawartej w unijnym rozporządzeniu, wizerunek jest uznawany za daną osobową, dlatego też podlega ochronie na zasadach określonych w RODO. Ponieważ wizerunek, co do zasady, nie znajduje się w katalogu danych, jakie pracodawca na gruncie kodeksu pracy może przetwarzać bez zgody pracownika, działanie pracodawcy polegające na wykorzystaniu wizerunku pracownika utrwalonego na zdjęciu, w tym umieszczanie go na stronie internetowej firmy, by było legalne, wymaga zgody pracownika. W przypadku pozyskania takowej zgody od pracownika, podstawą przetwarzania jego wizerunku na gruncie RODO będzie art. 6 ust. 1 lit. a).