Do czego ma prawo pacjent?

Prawa pacjenta uregulowane zostały w Konstytucji RP, ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawie o działalności leczniczej, ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i w kilku innych aktach prawnych. W niniejszej publikacji przedstawione zostały najważniejsze prawa pacjenta dotyczące leczenia oraz przyjmowania leków. Z niniejszej publikacji można się dowiedzieć, od kiedy dziecko ma prawo decydować o badaniach i dlaczego może z rodzicem stanąć przed sądem opiekuńczym.

Kto jest objęty szczególną opieką medyczną?

Równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej, zapewnienie szczególnej opieki dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom starszym oraz niepełnosprawnym zagwarantowany został już w Konstytucji RP. Zgodnie z art. 68:

1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.

2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.

3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.

4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.

5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.

Szczególną opieką władze publiczne muszą otoczyć dzieci, kobiety ciężarne, niepełnosprawnych oraz osoby w podeszłym wieku. Obowiązek ochrony kobiet ciężarnych doprecyzowany został w ustawie z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z nią kobieta ma mieć zapewnioną ochronę nie tylko podczas ciąży, ale również w okresie porodu i połogu. W związku z tym niezależnie od tego, czy kobieta jest ubezpieczona, czy nie od momentu zajścia w ciążę do 6 tygodnia po jej rozwiązaniu ma prawo do bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej.

Także wszystkie dzieci do ukończenia 18 roku życia mają do niej prawo. Muszą jedynie:

• posiadać obywatelstwo polskie
• albo posiadać status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielony w związku z nadaniem mu statusu uchodźcy lub z udzieleniem mu ochrony uzupełniającej, a także posiadać miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Jak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 marca 2010 r. (sygn. akt II FSK 1827/08) wynikający z tych przepisów [przyp.red.: art. 68 i 69 Konstytucji RP] obowiązek władz publicznych zapewnienia szczególnej opieki i pomocy osobom niepełnosprawnym dotyczy obowiązku stworzenia takiego systemu prawnego, który zapewni tym osobom szczególną opiekę zdrowotną, przysposobienie do pracy i uczestniczenie w życiu społecznym na równi z innymi. Realizacji tych obowiązków państwa służą środki budżetowe pochodzące z podatków i wpłat na fundusze celowe (np. PFRON).

Wyzwaniem dla opieki zdrowotnej jest fakt, że społeczeństwo polskie jest jednym z najszybciej starzejących się społeczeństw w UE. Jak wynika z prognoz EUROSTATU w Polsce do roku 2060 odsetek osób w wieku 65 lat i więcej będzie wynosił 31,7%. Zgodnie z ustawą z dnia 11 września 2015 roku o osobach starszych, osobą starszą jest każdy, kto ukończył 60 rok życia. Z opracowania statystycznego GUS „Zdrowie i ochrona zdrowia w 2014 r.” wynika, że po ukończeniu 55 roku życia dość szybko rośnie prawdopodobieństwo leczenia szpitalnego. Na uwagę zasługuje fakt, że osoby po 80 roku życia korzystają z leczenia szpitalnego nawet 3 krotnie częściej niż statystyczny Polak. Jak się okazuje liczną grupą pacjentów są także dzieci do 5 roku życia, ponieważ hospitalizowane są 2 krotnie częściej niż statystyczny Polak.

Prawo pacjenta do świadczeń zdrowotnych

Każdy pacjent powinien pamiętać, że świadczenia zdrowotne powinny odpowiadać aktualnej wiedzy medycznej i ma prawo tego wymagać. Zawsze można żądać, aby udzielający pacjentowi świadczeń lekarz (pielęgniarka albo położna) skonsultował się z innym lekarzem (pielęgniarką, położną). Ponadto można zażądać zwołania konsylium lekarskiego. Lekarz może jednak odmówić zwołania konsylium, jeżeli uzna to za bezzasadne. W przypadku zagrożenia życia lub zdrowia pacjenta należy udzielić mu natychmiast świadczeń zdrowotnych. Podobnie jest w przypadku porodu. Pacjentka ma prawo wymagać, aby udzielono jej natychmiast odpowiednie świadczenia zdrowotne. Od osób pracujących w zawodzie medycznym pacjent ma prawo wymagać, aby swoją pracę wykonywały z należytą starannością i z poszanowaniem zasad etyki zawodowej.

Zobacz też: Jak złożyć skargę do Rzecznika Praw Pacjenta?

Prawo do informacji o stanie zdrowia

Pacjent ma prawo zarówno do informacji o swoim stanie zdrowie, jak i do rezygnacji z jej otrzymywania. W przypadku rezygnacji należy wskazać dokładnie, jakich informacji ona dotyczy. Pacjent ma prawo wymagać od lekarza, aby w sposób przystępny i zrozumiały przekazał mu informację o:

• stanie zdrowia;
• rozpoznaniu;
• proponowanych metodach diagnostycznych i leczniczych oraz następstwach ich zastosowania albo zaniechania;
• możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych oraz następstwach ich zastosowania albo zaniechania;
• wynikach leczenia;
• rokowaniach.