Na czym polega kontrola uprzednia?
Zasady kontroli uprzedniej wyraża głównie art. 339 p. 3 Kodeksu postępowania karnego. Zgodnie z tym przepisem Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, gdy zachodzi potrzeba innego (niż rozpoznanie wniosku o stosowanie środków zabezpieczających, rozpoznanie wniosku o skazanie bez rozprawy oraz wydania postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania) rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:
1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2-11,
reklama
reklama
2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia,
3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu lub o zmianie wskazanego w akcie oskarżenia trybu postępowania,
4) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego
5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania,
6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego środka przymusu,
7) wydania wyroku nakazowego.
Z powyższych punktów uprawnienia sądu w ramach uprzedniej kontroli merytorycznej zawierają się w pkt. 1-2, 4 oraz pkt. 7.
Które decyzje są wyrazem merytorycznej uprzedniej kontroli aktu oskarżenia?
Reasumując powyższe rozważania, wyrazem merytorycznej uprzedniej kontroli aktu oskarżenia są posiedzenia sądu rozpatrujące czy wydać postanowienia o:
1) umorzeniu postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2-11,
2) umorzeniu postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia,
3) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego,
Elementem kontroli merytorycznej jest również decyzja Prezesa o skierowaniu sprawy na posiedzenie celem wydania wyroku nakazowego (czyli de facto decyzja o prowadzeniu sprawy w jednym z szczególnych trybów procesu karnego – trybie nakazowym).
Na wskazane postanowienia sądu (z wyjątkiem tej o skierowaniu sprawy na posiedzenie celem wydania wyroku nakazowego czyli pkt. 7) przysługuje zażalenie stronom postępowania.
Zobacz serwis: Sprawy karne
Na czym polega kontrola merytoryczna następcza?
Merytoryczna kontrola następcza następuje na podstawie art. 397 KPK i polega na tym, iż jeżeli sąd w toku procesu (a więc już po odczytaniu aktu oskarżenia) dostrzeże istotne braki postępowania przygotowawczego, a ich usunięcie przez sąd uniemożliwiałoby wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie, to sąd może przerwać albo odroczyć rozprawę zakreślając oskarżycielowi publicznemu termin do przedstawienia dowodów, których przeprowadzenie pozwoliłoby na usunięcie dostrzeżonych braków. W przedmiotowym postanowieniu sąd wyraźnie określa jakie czynności mają być dokonane.