Ten dodatek trzeba za czas nieobecności pracownika odpowiednio obniżyć. Ale czy zawsze? W tym zakresie obowiązują jasne zasady

• Zasady postępowania określono w uchwale
• Za czas nieobecności dodatek trzeba odpowiednio obniżyć

Zasady postępowania określono w uchwale

Pracownicy zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego lub na ich zlecenie już niemal od 1,5 roku otrzymują dodatek motywacyjny w wysokości 1000 zł, który w przestrzeni publicznej powszechnie był określany jako podwyżka wynagrodzenia. Przypomnijmy, że został on przyznany uchwałą z 19 czerwca 2024 r. w sprawie ustanowienia rządowego Programu „Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w postaci dodatku motywacyjnego na lata 2024-2027”, w której rząd postanowił, że dofinansuje wynagrodzenia pracowników pomocy społecznej zatrudnionych przez samorządy. Dotyczy to okresu od 1 lipca 2024 r. do 31 grudnia 2027 r., a dofinansowanie ma formę dodatku motywacyjnego. Czy ta forma ma znaczenie z punktu widzenia pracowników? Może się wydawać, że efekt końcowy jest taki sam, niezależnie od tego, czy przyznane środki nazwiemy podwyżką, czy dodatkiem. W praktyce jednak rodzi to pewne trudności natury praktycznej, jak choćby pytanie, czy należy wypłacać go za okresy nieobecności pracownika w pracy? Jak wynika ze wspomnianej uchwały, dodatki, o których mowa:
1) są środkami dodatkowymi względem środków przysługujących pracownikom na podstawie zawartych umów oraz przepisów w sprawie minimalnego wynagrodzenia oraz ustawy budżetowej;
2) przysługują za okres faktycznie wykonywanej pracy, za który przysługuje wynagrodzenie (z wyjątkiem okresów czasowej niezdolności do pracy);
3) nie są wliczane do podstawy naliczania świadczeń, odszkodowań i innych wypłat wynikających z odrębnych przepisów, w tym dodatkowego wynagrodzenia rocznego i nagród rocznych;
4) są dofinansowanie w wysokości do 100% z budżetu państwa, co ogranicza skutki finansowe dla gmin;
5) wysokość dotacji może przekroczyć 80% kosztów realizacji zadania;
6) nie są uwzględniane przy wyliczaniu średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu pomocy społecznej, co ogranicza wzrost obciążenia finansowego z tytułu opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej.

Polecamy: Kalendarz 2026

Za czas nieobecności dodatek trzeba odpowiednio obniżyć

W wytycznych dotyczących realizacji programu wskazano, że Dodatek motywacyjny przysługuje za okres faktycznie wykonywanej pracy, za który przysługuje wynagrodzenie (z wyjątkiem okresów czasowej niezdolności do pracy). W przypadku długotrwałej nieobecności – np. osób przebywających na urlopach rodzicielskich, wychowawczych czy długotrwałych zwolnieniach lekarskich powyżej 30 dni – dodatku nie wypłaca się za okres nieobecności.
Czy to oznacza, że za okresy krótszych nieobecności zawsze należy go wypłacać? Niestety nie. Należy w tym zakresie kierować się ogólną zasadą przewidującą, że jeśli w danej sytuacji pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, to należy mu również wypłacić dodatek motywacyjny, a jeżeli za czas danej nieobecności traci prawo do wynagrodzenia, to traci w tym zakresie również prawo do dodatku. Dla przykładu, jeśli pracownik korzysta ze zwolnienia od pracy na opiekę nad dzieckiem w wieku do 14 lat, to na podstawie art. 188 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, zachowuje za ten czas prawo do wynagrodzenia. Oznacza to, że w takim wypadku zachowa również prawo do dodatku w pełnej wysokości. Ale już w przypadku zwolnienia z powodu siły wyższej, w przypadku którego na podstawie art. 148¹ Kodeksu pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości połowy wynagrodzenia, również dodatek motywacyjny trzeba będzie odpowiednio obniżyć.