Brak pouczenia o możliwości restrukturyzacji zadłużenia a wypowiedzenie kredytu

Ogólne zarzuty to nie kontrdowody

Rozpoznający powództwo banku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy, oparł swe rozstrzygnięcie na podstawie zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, które uznał za wiarygodne, także z uwagi na fakt, iż pozwany mimo przeciwnej postawy, prawdziwości tych dokumentów skutecznie nie zaprzeczył. A zdaniem Sądu ogólne zaprzeczenie zawarciu umowy nie wywiera skutku procesowego. Porównanie podpisów pod umową oraz pełnomocnictwem potwierdziło, że to pozwany był stroną umowy kredytowej, a zarzutu sfałszowania tego podpisu nie podnosił. Sama zaś umowa spełnia wszystkie wymogi formalne wynikające z art. 69 Prawa bankowego. Sąd przyznał rację bankowi, że zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego to na pozwanym spoczywał ciężar konstruktywnego kwestionowania zasadności powództwa.

Załączniki bez podpisu

Sąd zaznaczył również, że umowa kredytowa wskazuje, iż jej elementami są tabele opłat i prowizji, tabele oprocentowania oraz regulamin. W jednym z paragrafów tej umowy strony umówiły się, że informacje o zmianach w tych załącznikach udostępniane będą w placówkach banku. Kredytobiorca uzyskiwał przy tym prawo do niezaakceptowania tych zmian w 14-dniowym terminie, liczonym od ich wejścia w życie. W przeciwnym razie zmiany takie wchodziły w życie, przyjmując milczącą akceptację kredytobiorcy. Podobne postanowienie zawarte było również w regulaminie. Bank wyjaśnił, że właśnie z uwagi na zmieniającą się treść, kredytobiorca załączników tych nie podpisuje.

Co do mocy prawnej wyciągów z ksiąg bankowych, sąd ocenił ją na ogólnych zasadach. Jak stwierdził, nie można przyjmować, że taki dokument nie pozwala na dokonanie na jego podstawie ustaleń, tak jakby w ogóle nie został wystawiony.

Brak zawiadomienia o możliwości restrukturyzacji nie stanowi podstawy oddalenia powództwa

W zakresie naruszenia przez bank obowiązku informacyjnego z art. 75c Prawa bankowego sąd wskazał, że pozwany co najmniej od dnia rozpoczęcia rozprawy aż do chwili jej zamknięcia posiadał już świadomość co do możliwości wystąpienia z wnioskiem o restrukturyzację swego zadłużenia, ale w żaden sposób nie wskazał, że chciałby z tego uprawnienia korzystać. Sąd przytoczył i podzielił stanowisko wyrażone w jednym z artykułów prasowych: „…gdyby bank naruszył obowiązek wynikający z art. 75c Prawa bankowego i wytoczył przeciwko kredytobiorcy powództwo o zapłatę, sądzę, że nie stanowi to podstawy do oddalenia powództwa. Wierzytelność banku o spłatę zadłużenia jest wymagalna i zaskarżalna. Powinna być zatem uwzględniona przez sąd. W takim przypadku bank może jednak ponosić wobec kredytobiorcy odpowiedzialność odszkodowawczą w reżimie ex contractu (art. 471 i n. k.c.). Ciężar dowodu co do wysokości szkody i adekwatnego związku przyczynowego spoczywa wówczas na kredytobiorcy (art. 6 k.c.)” (sygn. akt XI GC 1351/18).

Prawo procesowe i sporów sądowych

Spór sądowy niesie za sobą ryzyko nie tylko dla majątku strony, ale i dla wolności osobistej, gdy sprawa rozstrzygana jest w procesie karnym. W sprawach gospodarczych firma ryzykuje także niewypłacalnością, a w konsekwencji miejscami pracy swoich pracowników, jak również reputacją. Dlatego tak istotna jest właściwa analiza, audyt prawny umów, kontraktów, jak i obowiązków i uprawnień, także wiążących konsumentów w transakcjach z bankami, a dalej: znajomość procedur i przysługujących uprawnień procesowych. Tylko częściowa znajomość prawa, tak jak w niniejszej sprawie, może nie uchronić przed negatywnymi tego konsekwencjami.

„...sąd wskazuje, że brak propozycji restrukturyzacji zadłużenia nie wpływa na ważność i skuteczność wypowiedzenia umowy kredytu, zaś pozwany nie wykazał, że poniósł jakąkolwiek szkodę” (sygn. akt XI GC 1351/18).

Polecamy serwis: Prawa konsumenta