Jak złożyć wniosek o zasiłek wyrównawczy?

Do zasiłku wyrównawczego ma prawo pracownik, któremu zmniejszono pensję w związku z koniecznością poddania się rehabilitacji zawodowej lub przyuczenia do określonej pracy. Zasiłek wyrównawczy może przysługiwać przez okres nie dłuższy niż przez 24 miesiące.

Prawa do zasiłku wyrównawczego nie otrzymają:

1) osoby uprawnione do renty z tytułu niezdolności do pracy, 

2) osoby uprawnione do emerytury,

3) osoby uprawnione do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.

Zobacz również: Kto ma prawo do zasiłku wyrównawczego?

Pracownik składa wniosek o zasiłek wyrównawczy do swojego pracodawcy, jeśli pracodawca zgłasza do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 pracowników lub do jednostki ZUS właściwej ze względu na siedzibę pracodawcy, jeśli pracodawca zgłasza do ubezpieczenia mniejszą ilość pracowników. Do wniosku należy dołączyć:

1) orzeczenie lekarza orzecznika ZUS albo lekarza wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy o potrzebie poddania się rehabilitacji zawodowej,

2) zaświadczenie pracodawcy albo zakładowego lub międzyzakładowego ośrodka rehabilitacji zawodowej o okresie rehabilitacji zawodowej lub przyuczenia do określonej pracy,

3) zaświadczenie płatnika składek wystawione na druku ZUS Z-3,

4) zaświadczenie pracodawcy albo zakładowego lub międzyzakładowego ośrodka rehabilitacji zawodowej o wysokości miesięcznego wynagrodzenia osiągniętego podczas rehabilitacji zawodowej.

Zobacz również serwis: Zasiłek wyrównawczy

W ciągu 30 dni od dnia złożenia wszystkich niezbędnych dokumentów wypłacany jest zasiłek wyrównawczy. Roszczenie o wypłatę zasiłku wyrównawczego przedawnia się po upływie 6 miesięcy. Od decyzji nie przyznającej zasiłek służy odwołanie, składane w ciągu miesiąca do Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia decyzji.

Nie ma stałej wysokości zasiłku, ponieważ zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę pomiędzy przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym przez pracownika podczas pracy z obniżonym wynagrodzeniem.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.)