Utrata i przywrócenie obywatelstwa polskiego

Utrata obywatelstwa polskiego, potwierdzenie posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego

Utrata obywatelstwa polskiego może nastąpić jedynie w wyniku zrzeknięcia się obywatelstwa polskiego, po uzyskaniu zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na zrzeczenie się.

Decyzję w sprawie potwierdzenia posiadania lub utraty obywatelstwa polskiego wydaje wojewoda na wniosek osoby, której postępowanie dotyczy lub na wniosek podmiotu, który wykaże interes prawny lub ciążący na nim obowiązek. Postępowanie w tym przedmiocie może zostać również wszczęte z urzędu.

Nabycie obywatelstwa polskiego może być istotną kwestią dla osób, które pochodzą z krajów nienależących do Unii Europejskiej. Cudzoziemiec, który nabywa obywatelstwo polskie, staje się bowiem automatycznie obywatelem Unii Europejskiej i może korzystać z wielu praw i swobód, jakie przysługują obywatelom polskim z racji członkostwa Polski w UE. Z tych względów znajomość podstawowych informacji dotyczących nabycia obywatelstwa oraz problemów z tym związanych jest bardzo istotna.

POLECAMY: E - wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Przywrócenie obywatelstwa

Przywrócenie obywatelstwa polskiego przysługuje pod pewnymi warunkami na wniosek cudzoziemca, który utracił obywatelstwo polskie przed dniem 1 stycznia 1991 r. na podstawie:

1) art. 11 lub 13 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (utrata obywatelstwa, która nastąpiła przez nabycie obcego obywatelstwa, przyjęcie urzędu publicznego lub wstąpienie do służby wojskowej państwa obcego bez zgody Rządu Polskiego);

2) art. 11 lub 12 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim (utrata obywatelstwa polskiego, która nastąpiła przez nabycie obcego obywatelstwa, gdy obywatel przebywający za granicą naruszył obowiązek wierności wobec Państwa Polskiego, działał na szkodę Państwa Polskiego, nielegalnie opuścił teren Państwa Polskiego po 9 maja 1945 r., odmówił powrotu do kraju na wezwanie właściwej władzy, uchylał się od obowiązku wojskowego, został skazany za granicą za zbrodnię lub był recydywistą);

3) art. 13, 14 lub 15 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (utrata obywatelstwa polskiego, która nastąpiła przez zrzeknięcie się obywatelstwa).

Zobacz serwis: Obywatelstwo

Nie przywraca się obywatelstwa polskiego cudzoziemcowi, który:

1) dobrowolnie wstąpił w okresie od 1 września 1939 r. do 8 maja 1945 r. do służby w wojskach Państw Osi lub ich sojuszników;

2) przyjął w okresie od 1 września 1939 r. do 8 maja 1945 r. urząd publiczny w służbie Państw Osi lub ich sojuszników;

3) działał na szkodę Polski, a zwłaszcza jej niepodległości i suwerenności, lub uczestniczył w łamaniu praw człowieka;

4) któremu przywrócenie obywatelstwa stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Obywatelstwo polskie przywraca minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze decyzji. Nabycie obywatelstwa polskiego następuje w dniu, w którym decyzja o przywróceniu obywatelstwa polskiego stała się ostateczna.

Zobacz również: Konstytucja