Jednym z najważniejszym uprawnień oskarżonego w postępowaniu karnym jest prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym powinien zostać pouczony. Oskarżony, który nie jest reprezentowany przez obrońcę z wyboru, może żądać, aby wyznaczono mu obrońcę z urzędu, jeżeli wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Poniżej wzór wniosku o ustanowienie obrońcy z urzędu.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że opublikowanie na stronie internetowej zdjęcia, które było dostępne na innej witrynie internetowej za zgodą jego autora, wymaga ponownej zgody tego autora. Trybunał uznał również, że umieszczenie dzieła chronionego prawem autorskim w witrynie internetowej innej niż ta, co do której pierwotnie przekazano zgodę właściciela praw autorskich na publikację, musi zostać uznane za "udostępnianie''.
Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Jak zatem wygląda wykazanie tych okoliczności i wnioskowanie o ustanowienie obrońcy z urzędu?
Administrator fanpage’a prowadzonego na Facebooku ponosi z Facebookiem wspólną odpowiedzialność za przetwarzanie danych osób odwiedzających jego stronę. Organ ds. ochrony danych państwa członkowskiego, w którym ów administrator ma swą siedzibę, może podjąć działania, na podstawie dyrektywy 95/46, zarówno w stosunku do tego administratora, jak i w stosunku do spółki zależnej od Facebooka mającej siedzibę w tym samym państwie. To tezy wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu z 5 czerwca 2018 r. (sygn. C-210/16).
Świadek incognito może pojawić się w każdej sprawie, najczęściej z uwagi na rodzaj i przesłanki uzasadniające jego powołanie, będzie występował w sprawach o najpoważniejsze przestępstwa. Ustanowienie świadka incognito zależy czy istnieje obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności albo mienia w znacznych rozmiarach dla świadka lub dla osoby najbliższej, musi być uzasadniona.
Mediacja w znaczeniu prawnym określana jest jako, uregulowane legislacyjne, pośredniczenie osób trzecich w sporze, którego celem jest ugodowe załatwienie sprawy, rodzące dla stron sporu skutki prawne. Fundamentem mediacji jest jej dobrowolność, różnie jednak uregulowana na gruncie funkcjonujących w Polsce procedur sądowych. Równie zróżnicowane są restrykcje przyjęte dla wyboru mediatorów. Przy czym należy zaznaczyć, iż mediację może prowadzić więcej, niż jeden mediator – czasami wskazane bywa nawet, by funkcje mediatorów pełniły osoby specjalizujące się w dwóch różnych dziedzinach, np. prawnik i psycholog lub też osoby odmiennych płci (w celu uniknięcia oskarżeń o stronniczość z przyczyn sympatyzowania z jedną ze stron konfliktu, gdy są one odmiennej płci).
