Tematy - Sąd, Kara - INFOR.PL

Rekordowa liczba rozwodów w Polsce

05 mar 2010

Jak powszechnie wiadomo cisza nocna obowiązuje w godzinach nocnych od 22 do 6 rano. Cisza nocna to czas przeznaczony na odpoczynek dla każdego z nas. Za zakłócanie ciszy nocnej możemy zostać ukarani na podstawie kodeksu wykroczeń.

W sytuacji, gdy pomimo umowy przedwstępnej druga strona uchyla się od zawarcia umowy przyrzeczonej, można skierować sprawę na drogę sądową. Przy spełnieniu określonych warunków orzeczenie sądu zastąpi oświadczenie opornego kontrahenta.

W polskim prawie zasadą jest że sprawy cywilne w pierwszej instancji rozpatruje sąd rejonowy. Oczywiście kodeks postępowania cywilnego zna szereg odstępstw od tej reguły. Są jednak sytuacje w których sąd rejonowy może przekazać sprawę okręgowemu a my, jako strona nie mamy na to wpływu.

Obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu, orzeczone na zawsze, można uznać za wykonane, jeżeli zachowanie skazanego po popełnieniu przestępstwa i w czasie wykonania kary uzasadniają przekonanie, iż po uchyleniu obowiązku lub zakazu nie popełni on ponownie przestępstwa przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, a obowiązek lub zakaz był wykonywany co najmniej 10 lat.

Sąd może po upływie połowy okresu, na które orzeczono środki karne wymienione w artykule 39 pkt. 1 – 3, uznać je za wykonane, jeżeli skazany przestrzegał porządku prawnego, a środek karny był w stosunku do niego wykonywany przynajmniej przez rok.

Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 6 miesięcy nie odwołano warunkowego zwolnienia, karę uważa się za odbytą z chwilą warunkowego zwolnienia.

W razie odwołania warunkowego zwolnienia ponowne warunkowe zwolnienie nie może nastąpić przed upływem roku od osadzenia skazanego w zakładzie karnym a w wypadku kary dożywotniego pozbawienia wolności przed upływem 5 lat.

Skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, okoliczności jego popełnienia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, iż skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd wymierzając karę pozbawienia wolności może wyznaczyć surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z warunkowego zwolnienia niż przewidziane w art. 78 kodeksu karnego.

Powód dochodzący przed sądem roszczeń majątkowym musi oznaczyć wartość przedmiotu sporu. Jest to istotny obowiązek bez którego sprawa nie zostanie rozpatrzona. Idąc do sądu warto więc znać zasady , jakimi należy kierować się przy oznaczaniu wartość.

Pokrzywdzony konsument często nie ma wyboru i musi ze swoim roszczeniem udać się po ochronę do sądu. W takich sytuacjach warto wiedzieć, jak poprawnie napisać pozew.

Większość spraw konsumenckich będzie rozstrzygana w trybie postępowania uproszczonego. Sprawy, które kwalifikują się do tego trybą mogą być również czasami rozpatrywane w postępowaniu nakazowym.

Sprzedawcy często starają się uniknąć odpowiedzialności poprzez stwierdzenie, że wada powstała z winy konsumenta. W postępowaniu sądowym będą musieli jednak swoje twierdzenia udowodnić.

Przypozwanie to instytucja procesowa, która pozwala pozwanemu na wezwanie do udziału w procesie osoby trzeciej, wobec której w razie przegranej, przysługiwałyby mu określone roszczenia. Będzie ono konieczne, jeżeli do odpowiedzialności odszkodowawczej zostanie pociągnięty sprawca wypadku.

Wyznaczony przez sąd okres próby może wykazać, że ustalona przez sąd pozytywna prognoza kryminologiczna sprawcy okazała się nietrafna. Zawiedzenie oczekiwań przez skazanego stanowi podstawę do obligatoryjnego lub fakultatywnego zarządzenia wykonania kary warunkowo zawieszonej.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary może wiązać się z nałożeniem na skazanego pewnych obowiązków. Jest ono zawsze fakultatywne. Katalog obowiązków, jakie sąd ma prawo nałożyć na sprawcę przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary, służy takiemu ukształtowaniu sprawcy, aby spełniony został cel w postaci zapobieżenia ponownemu popełnieniu przestępstwa.

Podstawą stosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary jest założenie, że sprawca nie powróci na drogę przestępczą, mimo że orzeczona kara nie została wykonana. Sprawca otrzymuje zatem szansę, że orzeczona kara nie zostanie wykonana, jeżeli będzie w okresie próby przestrzegał wszystkich ustalonych przez sąd warunków, a przede wszystkim porządku prawnego.

Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym ze środków, którymi dysponuje prawo karne, obok kar i środków karnych, w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości.

Każdy kto zostanie przez organ procesowy ( prokuratora, sąd) wezwany w charakterze świadka ma obowiązek stawić się na termin przesłuchania w miejscu i czasie oznaczonym w wezwaniu. Oprócz stawiennictwa świadka, jego obowiązkiem jest pozostawanie do dyspozycji organu procesowego, do czasu gdy nie zostanie przez niego zwolniony.

Od 19 lipca 2010 r. pokrzywdzeni przez jedną firmę konsumenci będzie mogła pójść wspólnie do sądu. W sprawach dotyczących ochrony konsumentów, czy też odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny będzie możliwe składanie tzw. pozwów grupowych

Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm stawkom dziennym grzywny. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt. 2-3 zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych, wymienionych w art. 275 lub 276 kodeksu karnego.

Orzekając karę pozbawienia wolności sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system terapeutyczny jej wykonywania.

Sąd może odstąpić od wymierzenia kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w wypadku określonym w art. 60 § 3, zwłaszcza gdy rola sprawcy w popełnieniu przestępstwa była podrzędna, a przekazane informacje przyczyniły się do zapobieżenia popełnieniu innego przestępstwa. Odstępując od wymierzenia kary, sąd może również odstąpić od wymierzenia środka karnego, chociażby jego orzeczenie było obowiązkowe

Instytucja odstąpienia od wymierzenia kary ma w kodeksie szczególny charakter i występuje tylko wyraźnie określonych przepisami sytuacjach. Powyższy przepis ustanawia właśnie jedną z nich, i precyzyjnie określa w jakich sytuacjach i na jakich warunkach na jego podstawie sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Podkreślenia wymaga to, że jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka równocześnie środek karny, a cele kary zostaną przez ten środek spełnione. Przepisu art. 59 § 1 nie stosuje się do sprawcy występku o charakterze chuligańskim.

Skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Jeżeli zachodzi kilka niezależnych od siebie podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia albo obostrzenia kary, sąd może tylko jeden raz karę nadzwyczajnie złagodzić albo obostrzyć, biorąc pod uwagę łącznie zbiegające się podstawy łagodzenia albo obostrzenia. Jeżeli zbiegają się podstawy nadzwyczajnego złagodzenia i obostrzenia, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie albo obostrzenie kary.

Przepisy dotyczące zasad wymiaru kary stosuje się również do orzekania innych środków przewidzianych przez kodeks karny.

Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Czasami nieletnia może również zawrzeć małżeństwo, ale wiąże się to z pewnymi dodatkowymi wymogami bowiem w Polsce co do zasady małżeństwo może być zawarte przez dwoje ludzi, którzy ukończyli 18 lat.

Wobec nieletniego mogą być stosowane środki wychowawcze oraz środek poprawczyw postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym. Kara może być orzeczona tylko wtedy, kiedy inne środki resocjalizacji okażą się nieskuteczne.

Każdemu z nas może zdarzyć się, że stanie się ofiarą przestępstwa. Dzieje się to wtedy gdy np. zostaniemy pobici, oszukani czy okradną nam mieszkanie. Zgłaszamy ten fakt w prokuraturze lub na policji, ale nie wierzymy, że sprawca zostanie wykryty lub, że spotka go zasłużona kara. Często mamy wrażenie, że nasz los nikogo tak naprawdę nie obchodzi, a oskarżony dzięki sprytnym adwokatom uniknie odpowiedzialności karnej. Jakie są zatem prawa pokrzywdzonego w postępowaniu karnym?

Kodeks wykroczeń przewiduje karalność za żebranie w miejscu publicznym. Osoba, która łamie ten przepis może być pociągnięta do odpowiedzialności. Za żebranie w miejscu publicznym grozi kara ograniczenia wolności, grzywny do 1500 zł lub kara nagany.

Organem procesowym, który rozstrzyga sprawy o wykroczenia jest sąd. Sądami powszechnymi są sądy apelacyjne, okręgowe i rejonowe. W sprawach o wykroczenia w pierwszej instancji orzeka sąd rejonowy, zgodnie z obowiązującymi właściwościami: rzeczową, miejscową oraz funkcjonalną. Co do zasady sąd orzeka w składzie jednoosobowym.

Środki oddziaływania wychowawczego stanowią swoisty instrument oddziaływania na sprawcę, charakterystyczny dla prawa wykroczeń. Jego dobrodziejstwo polega na tym, że w określonych sytuacjach sprawcy wykroczenia, który powinien zostać ukarany, nie wymierza się kary lecz stosuje o wiele mniej dolegliwy środek, np. środek wychowawczy w postaci pouczenia, zwrócenia uwagi, ostrzeżenia.

Istnieje kilka sposobów doręczania pism procesowych, należy dążyć do tego, aby je odebrać, ponieważ brak odbioru pisma w przewidzianym trybie doręczonego na właściwy adres, jak i odmowa przyjęcia pisma (odnotowywana przez doręczającego) powodują zwrot pisma nadawcy i uznanie, iż doręczono je prawidłowo (tzw. fikcja prawidłowego doręczenia), co może rodzić dla strony niekorzystne skutki, np. w postaci kary porządkowej lub upływu terminu procesowego na dokonanie danej czynności.

Przepisy kodeksu wykroczeń, jak każdego innego aktu prawnego mogą ulegać pewnym zmianom i modyfikacjom. Nieodłącznym problemem związanym z zagadnieniem nowelizacji i zmiany przepisów jest kwestia relacji przepisów „starych” do „nowych”, szczególnie w odniesieniu do tego jaką wymierzać karę, jeżeli to właśnie w tej części przepisu nastąpiła zmiana. Chodzi o uzyskanie odpowiedzi między innymi na pytanie, jak orzekać jeżeli przepis był surowszy, a jest łagodniejszy w obecnym brzmieniu, a także co zrobić jeżeli kiedyś dane zachowanie było karalne a po zmianach przestało nim być.

Zatarcie ukarania, obok przedawnienia karalności i przedawnienia wykonania kary lub środka karnego jest instytucją związaną z upływem czasu. Jej istota polega na tym, że po upływie określonego czasu stosuje się fikcję prawną polegającą na uznaniu, iż dana osoba nie była nigdy skazana. Wówczas wzmianka o ukaraniu zostaje usunięta, wymazana z dokumentacji danej osoby.

Przedawnienie karalności polega na tym, że po upływie określonego ustawowo czasu nie można już wszczynać i prowadzić postępowania przeciwko danej osobie, a jeżeli jest ono w toku, wówczas należy je umorzyć.

Kodeks wykroczeń ustanawia regułę, w myśl której kara aresztu to tzw. ultima ratio, czyli środek ostateczny. Wynika to naturalnie z faktu, iż jest to najsurowsza z możliwych kar. Wykorzystując ten fakt ustawodawca stworzył konstrukcję tzw. zastępczej kary aresztu, czyli de facto kary, która może być orzekana w stosunku do sprawcy, w sytuacji, gdy nie odbywa on w ogóle lub nie odbywa prawidłowo orzeczonej wobec niego kary grzywny lub aresztu.

Przepis art. 39 kodeksu wykroczeń przewiduje, iż w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy - zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Przepis powyższy wskazuje na to, że sąd kierując się dwoma kryteriami: podmiotowym (właściwości i warunki sprawcy) oraz przedmiotowym (charakter i okoliczności czynu) może nadzwyczajnie złagodzić karę lub odstąpić od jej wymierzenia.

Prawo wykroczeń określa warunki odpowiedzialności wykroczeniowej, wymienia czyny zagrożone jako wykroczenia. Dopełnieniem funkcji prawa wykroczeniowego, umożliwiającej pełne poniesienie odpowiedzialności przez sprawcę jest określenie systemu kar i innych dolegliwości, jakie można wymierzyć za poszczególne wykroczenie.Generalnie, w przepisie art. 18 i kolejnych kodeksu wykroczeń określono rodzaje kar za wykroczenie. Są nimi: areszt, ograniczenie wolności, grzywna i nagana.

Przysposobienie (adopcja) jest powstałym z woli osób zainteresowanych stosunkiem prawnym, jaki istnieje pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Jest to stosunek rodzicielski, w ramach którego między przysposabiającym (rodzicem adopcyjnym) a przysposobionym (dzieckiem adoptowanym) powstają wszelkie obowiązki i prawa właściwe dla naturalnego stosunku pomiędzy rodzicami a dziećmi.

W wypadku skazania za przestępstwo przynoszące korzyść majątkową osobie fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a popełnione przez sprawcę działającego w jej imieniu lub interesie, sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyść majątkową, do jej zwrotu w całości lub w części na rzecz Skarbu Państwa; nie dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi innemu podmiotowi.

Sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.

Odstępując od wymierzenia kary, a także w wypadkach wskazanych w ustawie, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz instytucji, stowarzyszenia, fundacji lub organizacji społecznej, wpisanej do wykazu prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości, której podstawowym zadaniem lub celem statutowym jest spełnianie świadczeń na określony cel społeczny, bezpośrednio związany z ochroną dobra naruszonego lub zagrożonego przestępstwem, za które skazano sprawcę, z przeznaczeniem na ten cel; świadczenie to nie może przekroczyć 20.000 złotych.

Wskazany przepis reguluje maksymalną wysokość orzekanej nawiązki, która wynosi do 100 000 zł (słownie sto tysięcy złotych).

W razie skazania sprawcy za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu albo za inne przestępstwo umyślne, którego skutkiem jest śmierć człowieka, ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, sąd może orzec nawiązkę na rzecz instytucji, stowarzyszenia, fundacji lub organizacji społecznej, wpisanej do wykazu prowadzonego przez Ministra Sprawiedliwości, której podstawowym zadaniem lub celem statutowym jest spełnianie świadczeń na cele bezpośrednio związane z ochroną zdrowia, z przeznaczeniem na ten cel.

Sąd, Kara

Rekordowa liczba rozwodów w Polsce

Cisza nocna

Pozew o zawarcie umowy przyrzeczonej

Kiedy można przekazać sprawę do sądu wyższej instancji

Obowiązki i zakazy nałożone na sprawcę w związku z pedofilią (art. 84a)

Wykonanie środków karnych (art. 84)

Uznanie kary za odbytą (art. 82)

Ograniczenie stosowania ponownego zwolnienia (art. 81)

Warunkowe przedterminowe zwolnienie (art. 77)

Jak poprawnie oznaczyć wartość przedmiotu sporu

Jak sformułować pozew

Jak są rozpatrywane sprawy konsumenckie

Kiedy kupujący musi udowodnić odpowiedzialność sprzedawcy

Czym jest przypozwanie?

Dziecko ma prawo widywać się z rodzicem osadzonym w Zakładzie Karnym

Zarządzenie wykonania kary w okresie próby (art. 75)

Obowiązki w okresie próby (art. 72)

Warunkowe zawieszenie wykonania kary (art. 69)

Warunkowe umorzenie postępowania (art. 66)

Świadek - obowiązek stawiennictwa na wezwanie i wynikające z niego skutki

Bicie dzieci a polskie prawo

Pozwy grupowe konsumentów już od lipca

Zaliczanie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet kary (art. 63)

Sposoby oddziaływania na skazanego (art. 62)

Odstąpienie od wymierzenia kary oraz środków karnych (art. 61)

Odstąpienie od wymierzenia kary (art. 59)

Kara za występek o charakterze chuligańskim (art. 57a)

Nadzwyczajne złagodzenie lub obostrzenie kary (art. 57)

Wymiar środków karnych (art. 56)

Indywidualizacja wymiaru kary (art. 55)

Wychowawcze oddziaływanie na nieletniego (art. 54)

Zawarcie małżeństwa przez nieletnią

Jakie kary może nałożyć sąd rodzinny na nieletniego

Jakie prawa przysługują pokrzywdzonemu?

Co grozi za żebranie

Właściwość i skład sądu

Środki oddziaływania wychowawczego

Doręczanie pism procesowych

Zmiana przepisów a odpowiedzialność za wykroczenie

Zatarcie ukarania

Przedawnienie karalności i wykonania kary

Zastępcza kara aresztu

Nadzwyczajne złagodzenie lub odstąpienie od wymierzenia kary

Kary w kodeksie wykroczeń

Prawne aspekty przysposobienia

Zwrot korzyści majątkowej (art. 52)

Podanie wyroku do publicznej wiadomości (at. 50)

Świadczenie pieniężne (art. 49)

Wysokość nawiązki (art. 48)

Nawiązka na cel społeczny (art. 47)