Świadczenie wspierające i pielęgnacyjne do poprawy. Trzy wady przepisów

Poniższy przykład wydaje się skomplikowany - jest prosty, gdy zrozumiemy, że zwrot świadczenia pielęgnacyjnego zabiera :

1) składki ubezpieczeniowe (nie ma od czego pobierać składek) i

2) prawo do zasiłku dla bezrobotnych (trzeba przez rok otrzymywać to świadczenie - jego zwrot SKRACA ten okres).

Problem nr 1 w ustawie o świadczeniu wspierającym - Opiekun traci świadczenie pielęgnacyjne

Dowiadują się o tym od MOPS opiekunowie osób niepełnosprawnych od około roku. MOPS wysyłają im decyzje (burmistrzów, wójtów i prezydentów miast) z wezwaniami do zwrotu świadczenia pielęgnacyjnego. Kwoty - kilkanaście, ale i często kilkadziesiąt tysięcy złotych (w praktyce od około 10 000 zł do 42 000 zł).

Taki zwrot jednoznacznie przewiduje ustawa o świadczeniu wspierającym. W praktyce sądowej zdarzają się wyroki pozwalające ... zachować te pieniądze - nie wracają do MOPS.

Sąd wstrzymuje oddanie pieniędzy ze świadczenia pielęgnacyjnego do MOPS

Sądy uznają, że opiekun osoby niepełnosprawnej nie wiedział o konieczności zwrotu i wtedy go nie ma. Np. zwrotu nie nakazuje WSA w Łodzi, wyrok z 29 stycznia 2025 r. (II SA/Łd 779/24) link do wyroku.

Sąd karze oddawać świadczenie pielęgnacyjne

Dlaczego są sprzeczne wyroki? Wszystko zależy, czy opiekun otrzymał ulotkę informacyjną od MOPS z informacją o konieczności zwrotu świadczenia pielęgnacyjnego po otrzymaniu punktów w WZON.

Z ulotki osoby niepełnosprawne dowiedziały, że nie wolno łączyć świadczenia pielęgnacyjnego i wspierającego. Ale to inna informacja niż to, że trzeba będzie oddawać np. 14 000 zł świadczenia pielęgnacyjnego za okres załatwienia świadczenia wspierającego.

Problem nr 2 w świadczeniu wspierającym - opiekun traci składki zdrowotne i ubezpieczeniowe. Traci wstecznie

Polecamy VAT 2025. Podatki część 2

Problem nr 3 w świadczeniu wspierającym - nie można otrzymać zasiłku dla bezrobotnych

Dla otrzymania zasiłku dla bezrobotnych trzeba w okresie 18 miesięcy przed rejestracją jako bezrobotny pracować przez co najmniej 365 dni. W jaki sposób opiekun osoby niepełnosprawnej może spełnić ten warunek. Przecież nie pracuje. Ustawodawca przyjął fikcję prawną, że opiekę nad osobą niepełnosprawną to praca. Ale musi być dowód tej pracy. Jest nim otrzymywanie świadczenia pielęgnacyjnego. Jak uchwalono ustawę wydawało się to logiczne, ale autorzy ustawy nie zauważyli, że jednocześnie wprowadzili przepisy o konieczności zwrotu świadczenia pielęgnacyjnego przez opiekuna. Zwrot ten jest za ostatni okres opieki nad osobą niepełnosprawną, czyli oczekiwanie na przyznanie świadczenia wspierającego. Powstała więc sytuacja niemożliwa - opiekun osoby niepełnosprawnej otrzyma zasiłek dla bezrobotnych (jako wsparcie po utracie świadczenia pielęgnacyjnego), ale tylko wtedy, gdy będzie pobierał świadczenie pielęgnacyjne przez rok co jest niemożliwe bo musi oddać to świadczenie pielęgnacyjne. Współczuje sędziom, którzy muszą oceniać skargi opiekunów osób niepełnosprawnych na odmowę przyznania zasiłku dla bezrobotnych. Przecież sędziowie wiedzą o tym, że jest oczywisty błąd w przepisach ustawy o świadczeniu wspierającym. Przepisy nie mogą bowiem stawiać warunków niemożliwych do spełnienia dla wypłaty na przykład zasiłku dla bezrobotnych, czym zajmujemy się w tym artykule.