SN: Sprawa Gucwińskiego wraca do wrocławskiego sądu

Uchylenie wyroku

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu kasacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wniesionej na niekorzyść Antoniego G. oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art. 35 ust. 1 Ustawy o Ochronie Zwierząt z dnia 21 sierpnia 1997 r. w zw. z art. 6 ust. 10 tejże Ustawy – uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 16 lutego 2009 r. oraz utrzymany nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 15 lipca 2008 r. uniewinniający oskarżonego i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Co mówi prawo

SN uznał, że znęcenie się nad zwierzętami może mieć miejsce niezależnie od tego, czy sprawca dążył do zadania mu swoim zachowaniem cierpień czy też nie.

Jak stanowi ustawa o ochronie zwierząt również samo przetrzymywanie zwierzęcia w niewłaściwych warunkach wyczerpuje znamiona przestępstwa jakim jest znęcanie się.

Losy niedźwiedzia

Niedźwiedź z wrocławskiego zoo trafił w 1991 r. z Tatr. Żył w betonowej klatce ponad dziewięć lat do chwili, gdy w marcu w 2003 zaatakował karmiącego go pracownika zoo.

W roku 2008 i 2009 sąd uniewinnił Gucwińskiego od stawianych mu zarzutów. Sąd pierwszej instancji uznał, że chociaż niedźwiedź rzeczywiście przez dziewięć lat przebywał w złych warunkach, ale, nie można uznać tego za znęcanie, ponieważ Gucwiński starał się cały czas poprawić warunku m.in. szukając miejsca w innym ogrodzie zoologicznym. Podobne było stanowisko sądu drugiej instancji. Fundacja Viva, zajmująca się obroną zwierząt skierowała kasację do Sądu Najwyższego.

Naruszenie prawa materialnego

Uchylenie wyroku uniewinniającego nastąpiło z powodu ustalenia naruszenia prawa materialnego przez orzekające w sprawie sądy. Naruszenie to polegało na niewłaściwej ocenie okoliczności mających wpływ na przyjęcie określonej postaci zamiaru.

W świetle obowiązujących przepisów przestępstwo znęcania się nad zwierzęciem jest popełnione umyślnie, jeśli sprawca obejmie swoim zamiarem czynności wykonawcze kształtujące zabronione zachowanie, niezależnie od tego, czy sprawca swoim zachowaniem dążył do zadania zwierzęciu cierpień, czy też nie.

Sygn. akt V KK 167/09