RODO a korzystanie z prywatnych urządzeń w pracy

Prywatne urządzenia przenośne w pracy a dane firmowe

Urządzenia przenośne stały się wszechobecne i nikogo już nie dziwi posiadanie dwóch czy trzech urządzeń przy sobie. Co za tym idzie, wrażliwe dane firmy mogą być coraz częściej przetwarzane poza bezpiecznym środowiskiem firmowym. Pracownicy przeglądają poufne dokumenty na prywatnych komputerach, odczytują e-maile na prywatnych telefonach i tabletach i przechowują dane w chmurze, nie dbając o ich bezpieczeństwo. Obecnie firmy mierzą się z nowymi wyzwaniami dotyczącymi bezpieczeństwa, związanymi z rozwojem technologii, masowym upowszechnieniem się przetwarzania danych w chmurze, a tym samym większym zagrożeniem wyciekiem danych. Są tym samym narażone na utratę zaufania klientów i inwestorów, a od maja 2018 roku na poważne kary finansowe.

Prywatne urządzenia w pracy a bezpieczeństwo informacji

W wielu sektorach mamy do czynienia z danymi wymagającymi szczególnej ochrony: przede wszystkim są to dane osobowe, a w przypadku bankowości m.in. również informacje objęte tajemnicą bankową. Aby skutecznie i odpowiedzialnie wdrożyć procedurę BYOD (z ang. bring your own device – przynoszenie do pracy własnych, prywatnych urządzeń), konieczne byłoby wypracowanie i ścisłe przestrzeganie praktyk związanych ze zgubieniem urządzenia czy kradzieżą (wtedy konieczna jest zdalna możliwość usunięcia wszelkich danych znajdujących się na urządzeniu lub w przypadku urządzeń z separacją danych prywatnych od danych firmowych – zdalne usunięcie tych drugich).

Rozważając wprowadzenie BYOD w miejscu pracy, pamiętajmy też o kwestiach podatkowych: dochodzi w takiej sytuacji do użyczenia prywatnego sprzętu.

Polecamy produkt:Multimedialny pakiet wiedzy: 6 kluczowych zmian 2019 – KADRY.

Jak spełnić wymagania RODO w kontekście prywatnego sprzętu w pracy?

Aby podejście BYOD mogło w pełni zaspokoić obowiązki, które nakłada RODO, jak i instytucje nadzorcze, każda instytucja powinna:

• Określić jednolitą flotę urządzeń mobilnych i sposobu zarządzania nią. Rozwiązaniem mogłaby być zawarta w polityce bezpieczeństwa lista urządzeń uznanych za „dopuszczone do użytku”. Pojawia się jednak kolejna kwestia związana z ogromną liczbą producentów sprzętu, jak i częstotliwością wprowadzania przez nich nowych modeli – taka lista musiałaby być często aktualizowana.
• Wprowadzić szyfrowanie. Niepodważalna jest konieczność szyfrowania nośników, na których znajdują się dane firmowe. Niemniej szyfrowanie takie może być odczuwalne jako obniżające wydajność urządzenia przy użytkowaniu prywatnym (gry, aplikacje społecznościowe, etc.)
• Wprowadzić separację danych służbowych od prywatnych. Zastosować mechanizmy rozdzielające dane służbowe o prywatnych oraz zapobiegające wyciekowi danych (sandboxing).
• Wprowadzić adekwatną blokadę urządzenia (hasło, PIN, odcisk palca).
• Wprowadzić możliwość korzystania z konta administracyjnego, tzw. rooting. Mechanizmy zastosowane dla urządzeń BYOD muszą wykrywać próby zwiększenia uprawnień i blokować przesyłanie danych dla takich urządzeń, na których ktoś obcy zalogował się jako administrator.
• Wprowadzić możliwość blokowania instalacji aplikacji z nieznanych źródeł oraz aplikacji uznanych za mogące wyrządzić szkody.
• Instalować oprogramowanie antywirusowe.
• Wprowadzić możliwość lokalizowania urządzenia.

Polecamy: Wynagrodzenia w NBP kontra pensje w bankach. Gdzie menedżerowie zarabiają lepiej?

Własny sprzęt w firmie – przygotuj się na obostrzenia

Podsumowując, aby prawidłowo, w rozumieniu RODO, KNF, US, wprowadzić urządzenia BYOD, należałoby uregulować w formie umowy pomiędzy instytucją a użytkownikiem, prawa i obowiązki związane z używaniem prywatnego urządzenia. Umowa ta byłaby rodzajem polityki bezpieczeństwa opisującej w sposób kompletny zasady posługiwania się urządzeniami. Nasuwa się więc inne pytanie: skoro na użytkownika zostałoby nałożone tak wiele obostrzeń, to czy nadal podejście BYOD byłoby atrakcyjną formą pracy?