Prawo do obrony w procesie karnym

Obrona obligatoryjna

Ustawodawca przewiduje także instytucje obrony obligatoryjnej, czyli obowiązek posiadania profesjonalnego obrońcy w niektórych kategoriach spraw. Jako przykład wskazać można sytuację, gdy oskarżony jest głuchy, niemy lub niewidomy albo gdy istnieje wątpliwość co do jego poczytalności, musi posiadać obrońcę. Obecność obrońcy jest obowiązkowa w postępowaniu toczącym się przed sądem wojewódzkim (jako sądem I instancji), jeśli ten rozpoznaje oskarżenie o ciężkie przestępstwo, np. zabójstwo.

Kontakt oskarżonego z obrońcą w areszcie

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. 1982 nr 16 poz. 124 z późn. zm.).

Ustawa z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 1982 nr 19 poz. 145 z późn. zm.).

Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. 1997 nr 89 poz. 555 z późn. zm.).

Ustawa z dnia 30 sierpnia 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1247).