Kontakt z dzieckiem po rozwodzie

Władza rodzicielska a kontakty z dzieckiem

Kontakty z dzieckiem są atrybutem niezależnym od władzy rodzicielskiej. Kontakty z dzieckiem są nie tylko prawem rodziców, ale wręcz obowiązkiem. Pomimo, że drogi rodziców dziecka się rozeszły, to powinni oni ponosić ciężar wychowania małoletniego w sposób solidarny. Aby tak się stało niezbędne jest nie tylko odpowiednie prawodawstwo, orzeczenia sądów, ale przede wszystkim możliwość wyegzekwowania tych wyroków.

Z pomocą w tym przychodzi Sąd Najwyższy, który w uchwale z 28.08.2008 roku przyjął postanowienia, które nakazują wydanie dziecka drugiemu rodzicowi, z którym na co dzień nie mieszka, a posiada władzę rodzicielską i prawo do kontaktów. Rodzic ten powinien później odprowadzić dziecko do drugiego rodzica.

Konwencja dotycząca kontaktów z dziećmi

Konwencja dotycząca kontaktów z dziećmi została przyjęta 3.05.2002 roku. Ratyfikowała ją także przez Polskę. Określa ona kontakty z dziećmi w bardzo szerokim ujęciu.

Daje ona prawo rodzicom do kontaktów osobistych z dzieckiem, a także umożliwia im rozwijanie ich za pośrednictwem nowoczesnych środków komunikacji (za pośrednictwem internetu, telefonii komórkowej itp.). Kontakt dzięki nowoczesnej technologii nie zastępuje kontaktu tradycyjnego, ale jedynie go uzupełnia.

Konwencja daje prawo do nieskrępowanego kontaktu, niczym nie nadzorowanego. Nadzór w kontaktach z dzieckiem mógłby zostać wprowadzony tylko wyjątkowych i uzasadnionych przypadkach.
Sąd może w orzeczeniu zastrzec gwarancję dla obu rodziców. Dla jednego gwarancję możliwości utrzymywania relacji z dzieckiem, natomiast dla drugiego gwarancję doprowadzenia małoletniego z powrotem do miejsca zamieszkania. To zabezpieczenie z perspektywy osoby, która dąży do kontaktu z małoletnim obejmuje możliwość wprowadzenia nadzoru nad kontaktami, pokrycia kosztów podróży dziecka, kaucji złożonej przez osobę z która dziecko pozostaje na co dzień – jako gwarancję, że nie przeszkodzi ona w kontaktach z małoletnim, czy też nałożenie kary pieniężnej dla osoby utrudniającej budowanie relacji z dzieckiem.

Interesy osoby z którą dziecko mieszka na co dzień również są zabezpieczone. Aby zabezpieczyć przed porwaniem i wywiezieniem z kraju można zobligować osobę, która kontaktuje się z dzieckiem do:

- oddania paszportów lub dokumentów tożsamości
- poręczenia majątkowego
- złożenia stosownego przyrzeczenia przed sądem
- regularnego zgłaszania się przed organ administracyjny
- przedstawienia dokumentu wydanego przez państwo w którym stwierdza się wykonalność orzeczenia o kontaktach, władzy rodzicielskiej
- kontaktowania się z dzieckiem tylko w wyznaczonych miejscach