Porada Eksperta: Prawa pracowników delegowanych do pracy w Niemczech

Zatrudnienie tych pracowników podlega prawu pracy państwa, w którym pracownicy zazwyczaj wykonują pracę, a więc w Polsce.

Naturalnie zakłada się, że pracownik zarówno przed delegowaniem, jak i po powrocie do Polski kontynuuje swoją działalność w przedsiębiorstwie delegującym go do pracy. W tym wypadku przy rozstrzyganiu sporów między pracodawcami i pracownikami delegowanymi właściwe są co do zasady polskie sądy pracy.

Ważne jest, że do pracowników tych stosuje się niemieckie powszechne przepisy o ochronie pracy.

W Niemczech nie ma jednolicie uregulowanej płacy minimalnej, ale płace minimalne są ustalone dla niektórych branż. Płace minimalne są też wiążące dla pracodawców pracowników delegowanych.

Wynagrodzenie minimalne przewidziane jest między innymi dla prac budowlanych, prac związanych z pracami budowlanymi jak roboty dekarskie, malarskie, elektryczne, roboty ogrodnicze w związku z robotami budowlanymi, budowa rusztowań, prace kamieniarskie, sprzątanie budynków, usług pralniczych dla klientów firmowych (np. dla hoteli) opieka i pielęgnacja osób starszych i niedołężnych.

Pracownicy delegowani pracujący w powyżej wymienionych branżach zrównani są, jeżeli chodzi o wysokość wynagrodzenia, z pracownikami miejscowymi.

Zobacz również: Jak niemieckie prawo pracy chroni pracownika przed wypowiedzeniem?

Do pracowników delegowanych stosuje się – co jest mało znane - również przepisy dotyczące czasu pracy oraz płatnych urlopów wypoczynkowych (co najmniej 24 dni robocze w roku). Szczegółowo sprawy te reguluje ustawa o pracownikach delegowanych ( skrót: Arbeitnehmer-Entsendegesetz – AEntG).

Poza tym ważne jest odnośnie wynagrodzenia, czy układ zbiorowy ma w Niemczech charakter powszechnie obowiązujący. O co tutaj chodzi? Związkowe Ministerstwo Pracy może w porozumieniu z organizacjami pracowników i pracodawców określony układ zbiorowy dla danej branży uznać za powszechnie obowiązujący (tzw. Allgemeinverbindlicherklärung).

Powoduje to, że przepisy układu zbiorowego mają zastosowanie w danej branży do wszystkich pracowników i pracodawców niezależnie czy są członkami związków zawodowych albo należą do kreślonego związku pracodawców. W tym wypadku obowiązują one też dla pracowników delegowanych.

Składki ubezpieczeniowe płaci na okres delegowania nie przekraczający 24 miesięcy pracodawca w Polsce.

ZUS wydaje pracodawcy dla pracownika delegowanego zaświadczenie A1, które zastąpiło dawny formularz E101. Jest to urzędowe potwierdzenie, że podlega on rodzinnemu systemowi ubezpieczeniowemu w Polsce i nie podlega zatem niemieckiemu ubezpieczeniu. Urzędy niemieckie nie mają prawa do negowania ważności tego zaświadczenia.

Na podstawie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, którą wydaje właściwy oddział Narodowego Funduszu Zdrowia, pracownik delegowany ma prawo w razie choroby czy wypadku przy pracy do wszystkich świadczeń, jakie otrzymują pracownicy w Niemczech.

Jeżeli jednak pracownik zatrudniony jest niejako tylko w celu delegowania, to podlega on niemieckim przepisom prawa pracy i spory ze stosunku pracy rozstrzygają także niemieckie sądy pracy.

Poza tym § 15 AEntG przewiduje, że pracownicy delegowani mogą dochodzić swoich praw przewidzianych w §2 tej ustawy przed niemieckimi sądami pracy.
Dotyczy to m.in. wynagrodzenia minimalnego, płatnego urlopu, czasu pracy i zasady zakazu dyskryminacji.

Zobacz również serwis: Praca za granicą