Co warto wiedzieć o umowie pożyczki?

Na piśmie?

Umowa pożyczki może być zawarta w dowolnej formie, chyba że jej wartość przewyższa 500 zł. W takim przypadku powinna być stwierdzona pismem. Gdy ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną to, zgodnie z ogólną zasadą, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności.

Przepisy dotyczące udzielania pożyczek nie przewidują nieważności w przypadku niezawarcia umowy pożyczki w formie pisemnej. W związku z tym forma przewidziana w art. 720 § 2 Kodeksu cywilnego to forma pisemna ad probationem. W razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód ze świadków ani dowód z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności.

Przeprowadzenie tych dowodów jest natomiast dopuszczalne, jeżeli:

1. obie strony wyrażą na to zgodę,
2. żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą,
3. fakt dokonania czynności prawnej będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma.

Przepisów o formie pisemnej przewidzianej dla celów dowodowych (ad probationem) nie stosuje się jednak do czynności prawnych w stosunkach między przedsiębiorcami.

Pożyczka polega na zobowiązaniu się dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorącego do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo tej samej ilości rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Polecamy serwis: Prawa konsumenta

Kto komu może pożyczyć?

Brak jest w Kodeksie cywilnym ograniczeń podmiotowych, dlatego stronami umowy pożyczki mogą być wszystkie podmioty prawa cywilnego. Ewentualne ograniczenia mogą wprowadzać przepisy szczególne.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą. Do jej zawarcia dochodzi przez samo porozumienie się stron. Wydanie przedmiotu pożyczki nie jest konieczne do zawarcia umowy.

Umowa pożyczki nie jest umową wzajemną. Zwrot rzeczy tego samego rodzaju czy pieniędzy tej samej wielkości nie odpowiada świadczeniu pożyczkodawcy.

O odpłatności i nieodpłatności pożyczki decyduje wola stron.

W braku ustalenia wielkości wynagrodzenia pożyczkodawcy, uważa się, że umowa jest nieodpłatna. Strony ustalają wynagrodzenie w sposób swobodny, mając na uwadze przepisy o odsetkach maksymalnych.

Zobacz również: Jaki jest sposób naliczania odsetek?

Tylko pieniądze?

Przedmiotem pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Za pieniądze uznaje się banknoty i monety. Zgodnie z zasadą walutowości przedmiotem umowy pożyczki może być, oprócz polskiego, także każdy inny pieniądz. Jeśli strony wybiorą walutę obcą, a z umowy nie wynika inaczej, biorący pożyczkę jest uprawniony do jej zwrotu w walucie polskiej.