Zakaz utrzymywania kontaktów z dzieckiem

Kodeks rodzinny i opiekuńczy wyraźnie stanowi, iż ma to miejsce wówczas, gdy utrzymywanie kontaktów rodzica z dzieckiem poważnie zagraża dobru dziecka lub je narusza.

Oznacza to, iż podstawową przesłanką, jaką sąd bierze pod uwagę przy tego typu sprawach jest poważne zagrożenie lub naruszenie dobra dziecka. W praktyce chodzi tu o takie sytuacje, które mogą zagrozić życiu dziecka, jego zdrowiu czy powodować jego demoralizację.

Sąd w orzeczeniu może określić czas na jaki zakazuje kontaktów albo orzec je na czas nieoznaczony.

Zobacz również: Na czym polega ograniczenie utrzymywania kontaktów z dzieckiem?

W sytuacji, gdy nastąpiła zmiana sytuacji i zachowanie rodzica nie zagraża już dobru dziecka, może on złożyć do sądu wniosek o zmianę rozstrzygnięcia. Warto tu wspomnieć o tym, iż zmiana orzeczenia sądu w tym przedmiocie może nastąpić wiele razy.

Przy orzekaniu o zakazie kontaktów z dzieckiem sąd może zobowiązać rodzica do określonego postępowania m. in. skierować go na terapie rodzinną.

Co w sytuacji, gdy rodzic nie stosuje się do orzeczenia sądu?

W tej sytuacji nieposłusznemu rodzicowi sąd może zagrozić nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje. Gdy mimo grzywny, rodzic nadal nie stosuje się do zakazu, sąd opiekuńczy nakazuje zapłatę sumy pieniężnej.

Prawomocne postanowienie sądu, w którym nakazano zapłatę należnej sumy pieniężnej, jest tytułem wykonawczym bez potrzeby nadawania mu klauzuli wykonalności.

Zobacz również serwis: Dziecko i prawo

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy;

Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego.