Uprowadzenie dziecka przez rodzica za granicę

Jest to konsekwencja konfliktów małżeńskich jakie toczą się pomiędzy mieszanymi małżeństwami, których zwieńczeniem jest decyzja o faktycznej separacji i wyjeździe jednego z małżonków wraz z dzieckiem do kraju rodzinnego. Jeżeli dotyczy to dziecka małoletniego a wyjazd jest bez zgody rodzica, który zostaje w miejscu dotychczasowego zamieszkania, wówczas zachodzi zjawisko zakazanego prawnie uprowadzenia dziecka za granicę.

Kwestie te reguluje Konwencja Haska z 27 października 1980 r., która w art. 3 stanowi, że uprowadzenie lub zatrzymanie dziecka będzie uznane za bezprawne, jeżeli:

1. nastąpiło naruszenie prawa do opieki przyznanego określonej osobie, instytucji lub innej organizacji, wykonywanego wspólnie lub indywidualnie, na mocy ustawodawstwa państwa, w którym dziecko miało miejsce stałego pobytu bezpośrednio przed uprowadzeniem lub zatrzymaniem, oraz
2. w chwili uprowadzenia lub zatrzymania prawa te były skutecznie wykonywane wspólnie lub indywidualnie albo byłyby tak wykonywane, gdyby nie nastąpiło uprowadzenie lub zatrzymanie.

Proces przed sądem rodzinnym

Wnioski kierowane przez sfrustrowanych rodziców do sądu najczęściej kończą się ich wygraną, bowiem sędziowie z reguły zarządzają wydanie dziecka. Jak uniknąć takiego wariantu zdarzeń? Otóż istnieje szansa, że taki proces, który toczy się przed sądami rodzinnymi pod nadzorem prokuratury i Ministerstwa sprawiedliwości zakończy się oddaleniem wniosku gdy udowodni się, że pozostanie w miejscu aktualnego pobytu razem z matką lub ojcem jest uzasadnione dobrem dziecka.

Art. 13 Konwencji daje podstawę do sformułowania tego rodzaju argumentacji, stanowiąc, że bez względu na postanowienia artykułu poprzedzającego, władza sądowa lub administracyjna państwa wezwanego nie jest obowiązana zarządzić wydanie dziecka, jeżeli osoba, instytucja lub organizacja sprzeciwiająca się wydaniu dziecka wykaże, że:

1. osoba, instytucja lub organizacja opiekująca się dzieckiem faktycznie nie wykonywała prawa do opieki w czasie uprowadzenia lub zatrzymania albo zgodziła się lub później wyraziła zgodę na uprowadzenie lub zatrzymanie, lub
2. istnieje poważne ryzyko, że powrót dziecka naraziłby je na szkodę fizyczną lub psychiczną albo w jakikolwiek inny sposób postawiłby je w niekorzystnej sytuacji nie do zniesienia. Władza sądowa lub administracyjna może również odmówić zarządzenia powrotu dziecka, jeżeli stwierdzi, że dziecko sprzeciwia się powrotowi oraz że osiągnęło ono wiek i stopień dojrzałości, przy którym właściwe jest uwzględnienie jego opinii. Przy ocenie okoliczności określonych w niniejszym artykule władza sądowa lub administracyjna powinna brać pod uwagę informacje dotyczące sytuacji społecznej dziecka, dostarczone przez organ centralny lub inną właściwą władzę państwa miejsca stałego pobytu.

Zobacz również: Porwania rodzicielskie - co to takiego?