Sanatorium – wspólny wyjazd małżonków

29 stycznia 2014 roku Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do zastępcy prezesa NFZ z ponowną prośbą o rozważenie problemu leczenia uzdrowiskowego. Wystąpienie dotyczy możliwości wspólnego wyjazdu małżonków (także innych osób bliskich) na leczenie uzdrowiskowe w sanatorium. Zdaniem RPO obecnie obowiązujące przepisy nie wykluczają takiej możliwości, jednak wymagają zmian we wskazanym zakresie.

Zadaj pytanie na Forum

To do RPO osoby starsze, schorowane i inne wymagające leczenia sanatoryjnego zwracają się z prośbą o interwencję w sprawie skierowania w tym samym terminie do tego samego zakładu lecznictwa uzdrowiskowego, a następnie wspólne zakwaterowanie. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym nie ma przeszkód by do takiego wniosku odnieść się pozytywnie. Wprowadzenie postulowanych rozwiązań prawnych dawałoby ubezpieczonym gwarancję, że ich prośby zostaną wzięte pod uwagę w procesie potwierdzania skierowania na leczenie.

Jest to zagadnienie generalne, odnoszące się do problemu wielu ubezpieczonych osób. Gwarancja wspólnego wyjazdu rozwiązałaby wiele trudności, m.in.: związanych z wzajemną opieką ubezpieczonych, kosztami i sposobem dojazdu do miejsca leczenia uzdrowiskowego.

Zobacz również: Skierowanie do sanatorium

Wyjazd do sanatorium w ramach ubezpieczenia społecznego

Skierowanie do sanatorium

Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.), podstawę leczenia uzdrowiskowego stanowi skierowanie wystawiane przez lekarza ubezpieczenia społecznego. Wynika to wprost z art. 33. To lekarz, po ewentualnej konsultacji z pacjentem, wskazuje konkretne miejsce i rodzaj leczenia. Wybór lekarza nie ma jednak charakteru wiążącego dla oddziału wojewódzkiego NFZ. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2010 roku (sygnatura akt II SAB/Bd 13/10) „uzyskanie prawa do tego rodzaju świadczeń nie jest uzależnione od terminu leczenia uzdrowiskowego proponowanego przez świadczeniobiorcę”. Analogicznie sytuacja kształtuje się w przypadku wskazania miejsca leczenia. Lekarz specjalista rozpatrujący skierowanie w wojewódzkim oddziale NFZ podejmuje ostateczną decyzję w zakresie miejsca leczenia sanatoryjnego. Oznacza to więc, że decyduje o tym, gdzie ubezpieczony będzie odbywał terapię. Zgodnie z art. 4 ustęp 2 wskazanej ustawy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia określa: rodzaj leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej oraz ich tryb; odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej; datę rozpoczęcia leczenia albo rehabilitacji uzdrowiskowej; w przypadku leczenia uzdrowiskowego w warunkach stacjonarnych czas trwania; okres leczenia, w przypadku leczenia uzdrowiskowego w warunkach ambulatoryjnych albo rehabilitacji uzdrowiskowej.