Niezdolność natury psychicznej do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich - przykłady

Przykłady konkretnych zaburzeń

Na wstępie chciałabym też zaznaczyć, iż problem ten rozpatrzony został przeze mnie na gruncie prawa kanonicznego, a artykułu tego nie należy traktować w kategoriach psychiatrycznych, psychologicznych, gdyż nie jestem kompetentna, aby wypowiadać się w tej dziedzinie.

W aktualnym artykule chciałabym poruszyć dwie kwestie, dosyć ciekawe w swojej treści.

Pod analizowaną wadę woli podpadają różnego rodzaju zaburzenia. Może zabrzmi to kontrowersyjnie, ale dlatego poruszam tę tematykę, iż niektóre z nich w środowisku nie tyle mogą być oceniane jako pozytywne, a osoby mogą być postrzegane jako wartościowe, co nawet mogą być cenione i stawiane za wzór. Chodzi mi tu o osobowość obsesyjno-kompulsywną, zwaną inaczej anankastyczną. Aby przybliżyć pokrótce rys tejże osobowości skorzystałam z jednej ze stron internetowych jej poświęconych. Wyczytujemy z niej, iż osoby z takim typem osobowości są cennymi pracownikami, często osiągają na tym polu niemałe sukcesy, są jednakże aż nadto sumienne, dążące do doskonałości, wymagają perfekcji, tak od siebie, jak i innych, nadają się do prac, w których wymaga się dokładności, dążą do czystości, są nadmiernie pedantyczne i skrupulatne, pracowite itp. A jednak, te cechy skądinąd pozytywne same w sobie, w nadmiarze, w natężeniu stają się paradoksalnie formą niezdolności.

W trakcie kościelnego procesu małżeńskiego mamy do czynienia z uwagami ze strony Obrońcy węzła małżeńskiego.

Zobacz również: Obrońca węzła małżeńskiego w procesie kościelnym

Często spotykam się z uwagą, iż skoro dana osoba funkcjonuje i to bardzo dobrze w życiu zawodowym, to oznacza to tym samym, iż nie może być niezdolna. Tymczasem, ja każdorazowo odpowiadam, iż w badanej wadzie chodzi o niezdolność do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, a nie o życie zawodowe. Powróćmy też do przytoczonego zaburzenia. Anankastyk będzie świetnym pracownikiem, ale już nie małżonkiem czy rodzicem. On nie będzie w stanie podjąć takich obowiązków, jak dobro małżeństwa czy potomstwa. W praktyce będzie wyglądało to tak, iż od członków rodziny będzie wymagał tyle samo co od siebie, czyli w nadmiarze. On sam nie będzie też w stanie funkcjonować perfekcyjnie, a zatem tak jak tego chce, i w życiu zawodowym, i rodzinnym, to doprowadzi do jeszcze większej frustracji, co będzie miało przełożenie na rodzinne relacje. Anankastycy, kładąc nacisk na zadania, produktywność, pomijają sferę emocjonalną, ona staje się zracjonalizowana. Paradoksalnie więc widać, iż nawet to, co pozytywne, może przybrać inny charakter, stąd trzeba pamiętać ciągle o tzw. złotym środku.