Tematy - Prawo - Odpowiedzialność karna, Przestępstwo - INFOR.PL

Recydywa to konstrukcja prawna polegająca na surowszym ukaraniu sprawcy, który dopuścił się popełnienia wykroczenia podobnego (lub takiego samego) za jakie był już skazany. Względy polityki karnej każą szczególnie wyróżnić sytuację powrotu sprawcy do popełniania wykroczeń, aby poprzez surową karę nie tylko napiętnować jego czyny, ale również i wychować sprawcę, tak by sytuacja ta się nie powtórzyła.

Sąd, uznając za celowe orzeczenie pozbawienia lub ograniczenia praw rodzicielskich lub opiekuńczych w razie popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego lub we współdziałaniu z nim, zawiadamia o tym właściwy sąd rodzinny.

Sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.

Życie polityczne kilku ostatnich lat obfituje w rożnego rodzaju wydarzenia, w których szczególną rolę odegrał podsłuch. Zdarzenia te wywołują w społeczeństwie powszechne wrażenie o możliwości wszechstronnego, nieograniczonego stosowania kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych. Tymczasem stosowanie tej instytucji jest ścisłe uregulowane i to nie tylko w zakresie samego zastosowania posłuchu, ale także w kwestii możliwości jego późniejszego wykorzystania w charakterze dowodu w sprawie.

Organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia, o których mowa w art. 47, 49 i 57a § 2, muszą obejmować swoją działalnością terytorium całego kraju.

Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących bezpośrednio z przestępstwa. Sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

We wskazanym przepisie ustawodawca sformułował ramy czasowe dla stosowania poszczególnych środków karnych. Orzekając zakaz określony w art. 42, sąd nakłada obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu; do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie.

Sąd może orzec obowiązek powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakaz kontaktowania się z określonymi osobami lub zakaz opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego oraz w razie skazania za umyślne przestępstwo z użyciem przemocy, w tym przemocy przeciwko osobie najbliższej; obowiązek lub zakaz może być połączony z obowiązkiem zgłaszania się do Policji lub innego wyznaczonego organu w określonych odstępach czasu.

Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska albo wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnieniu przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem.

Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku alternatywnego zagrożenia karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z tych kar.

Kara pozbawienia wolności wymieniona w art. 32 pkt 3 trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 15 lat; wymierza się ją w miesiącach i latach.

Nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.

Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto, ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.

Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym wypadku nie stosuje się art. 22 i 23.

Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego.Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do współdziałającego, który dobrowolnie starał się zapobiec dokonaniu czynu zabronionego.

Jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać, podmiot określony w art. 18 § 2 i 3 odpowiada jak za usiłowanie. Jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła.

Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.

Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu.

Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.

Sąd wymierza kare za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego.

Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany. Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.

Ustawę karną polską stosuje się do sprawcy, który popełnił czyn zabroniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, chyba że umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.

Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka.

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

Do Marszałka Sejmu wpłynął rządowy projekt zmian w kodeksie karnym. Prace nad nimi trwają już w Sejmie.

Jedną z dotychczas niewyjaśnionych zagadek PRL-u jest napad na bank pod orłami. Mimo, że te przestępstwo dokonane zostało ponad 40 lat temu to nadal nie udało się ustalić prawdopodobnych sprawców.

Schronisko dla nieletnichJest to specjalna placówka opieki całkowitej podlegająca Ministerstwu Sprawiedliwości, która realizuje funkcję diagnostyczną, resocjalizacyjną i zapobiegawczą (zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania sądowego).

Zakład poprawczy potocznie nazywany poprawczakiem to specjalna placówka resocjalizacyjna dla nieletnich od 13 do 21 roku życia.

Prowokacja to jeden ze środków jakimi dysponują organy ścigania w walce z przestępcami.

Sprawa Wampira z Zagłębia jest jedną z najbardziej ponurych zbrodni w powojennej historii Polski. Co najważniejsze sprawa osądzona prawomocnie nadal budzi wątpliwości.

Zgodnie z ustawą z dnia dnia 7 lipca 2005 r. o państwowej kompensacie przysługującej ofiarom niektórych przestępstw umyślnych (Dz. U. Nr 169, poz. 1415) osobie pokrzywdzonej należy się odszkodowanie od Skarbu Państwa.

Nie zawsze sprawca przestępstwa będzie odpowiadał za popełniony czyn. Zdarza się bowiem, że nie można przypisać mu winy lub wina z mocy przepisów prawa jest wyłączona.

Znęcanie się bardzo trudno udowodnić. Trudno jest również doprecyzować co jest znęcaniem się a co nim nie jest.

W popełnieniu przestępstwa można pomagać, można również podżegać do jego popełnienia. Kwestie te również reguluje kodeks karny.

Kodeks karny penalizuje nie tylko popełnienie przestępstwa ale również usiłowanie a w niektórych wypadkach także przygotowanie.

Polski ustawodawca dzieli przestępstwa na te, które można popełnić przez działanie i na te, które można popełnić przez zaniechanie. Istnieją również przestępstwa, które można popełnić i przez działanie i przez zaniechanie.

Obowiązek niesienia pomocy każdemu człowiekowi znajdującemu się w bezpośrednim niebezpieczeństwie utraty życia albo doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu ma rangę obowiązku prawnego, obwarowanego sankcją karną. Przestępstwo nieudzielenia pomocy zostało uregulowane w art. 162 Kodeksu karnego.

Prawo karne jest bardzo ważną dziedziną prawa. Zajmuje się ono odpowiedzialnością człowieka za popełnienie czynu zabronionego.

Pragnę wnieść sprawę do sądu, w związku z dopuszczeniem się przestępstwa plagiatu. Jednocześnie chce wystąpić o odszkodowanie. Do którego sądu powinienem wystąpić: karnego czy cywilnego?

Kara pozbawienia wolności jest jedną z sześciu kar wymienianych w polskim kodeksie karnym. Jest to kara przewidziana za popełnienie większości przestępstw dlatego warto wiedzieć o niej więcej.

Odpowiedzialność karna, Przestępstwo

Kara aresztu za recydywę

Zawiadomienie sądu rodzinnego (art. 51)

Podanie wyroku do publicznej wiadomości (at. 50)

Podsłuch w przepisach polskiego prawa

Świadczenie pieniężne nietrzeźwego sprawcy (art. 49a)

Przepadek korzyści majątkowych (art. 45)

Przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa (art. 44)

Okresy trwania zakazów (art. 43)

Zakazy w razie skazania za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej (art. 41a)

Zakaz zajmowania stanowiska oraz działalności gospodarczej (art. 41)

Obniżenie lub nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 38)

Wymiar kary pozbawienia wolności (art. 37)

Wykonywanie obowiązku pracy (art. 35)

Zasady wymiaru grzywny (art. 33)

Błąd co do kontratypu czynu (art. 29)

Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię czynu (art. 28)

Eksperyment w kodeksie karnym (art. 27)

Stan wyższej konieczności (art. 26)

Obrona konieczna (art. 25)

Odpowiedzialność prowokatora (art. 24)

Dobrowolne zapobiegnięcie (art. 23)

Odpowiedzialność podżegacza i pomocnika za usiłowanie (art. 22)

Indywidualizacja odpowiedzialności (art. 21)

Niezależność odpowiedzialności współdziałających (art. 20)

Dobrowolne odstąpienie od przygotowania (art. 17)

Dobrowolne odstąpienie (art. 15)

Kara za usiłowanie (art. 14)

Odpowiedzialność za usiłowanie udolne i nieudolne (art. 13)

Czas i miejsce popełnienia czynu zabronionego (art. 6)

Zasada terytorialności (art. 5)

Prawo karne intertemporalne (art. 4)

Dyrektywa stosowania kar (art. 3)

Odpowiedzialność za przestępstwo skutkowe (art. 2)

Elementy struktury przestępstwa (art. 1)

Zmiany w kodeksie karnym

Napad na bank "Pod Orłami"

Schronisko dla nieletnich

Nieletni w zakładzie poprawczym

Czym jest prowokacja?

Wampir z Zagłębia

Kompensata dla poszkodowanych w przestępstwach umyślnych

Kiedy może dojść do wyłączenia winy oskarżonego?

Kto może odpowiadać za przestępstwo znęcania się?

Co oznacza podżeganie i pomocnictwo?

Jakie mogą być formy stadialne popełnienia przestępstwa?

W jaki sposób można popełnić przestępstwo z zaniechania?

Przestępstwo nieudzielenia pomocy

Jakie funkcje powinno spełniać prawo karne?

Czym jest plagiat?

Kara pozbawienia wolności