Skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, okoliczności jego popełnienia oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, iż skazany po zwolnieniu będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd wymierzając karę pozbawienia wolności może wyznaczyć surowsze ograniczenia do skorzystania przez skazanego z warunkowego zwolnienia niż przewidziane w art. 78 kodeksu karnego.
Podstawą stosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary jest założenie, że sprawca nie powróci na drogę przestępczą, mimo że orzeczona kara nie została wykonana. Sprawca otrzymuje zatem szansę, że orzeczona kara nie zostanie wykonana, jeżeli będzie w okresie próby przestrzegał wszystkich ustalonych przez sąd warunków, a przede wszystkim porządku prawnego.
Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm stawkom dziennym grzywny. Na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt. 2-3 zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych, wymienionych w art. 275 lub 276 kodeksu karnego.
Instytucja odstąpienia od wymierzenia kary ma w kodeksie szczególny charakter i występuje tylko wyraźnie określonych przepisami sytuacjach. Powyższy przepis ustanawia właśnie jedną z nich, i precyzyjnie określa w jakich sytuacjach i na jakich warunkach na jego podstawie sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Podkreślenia wymaga to, że jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka równocześnie środek karny, a cele kary zostaną przez ten środek spełnione. Przepisu art. 59 § 1 nie stosuje się do sprawcy występku o charakterze chuligańskim.
Każdemu z nas może zdarzyć się, że stanie się ofiarą przestępstwa. Dzieje się to wtedy gdy np. zostaniemy pobici, oszukani czy okradną nam mieszkanie. Zgłaszamy ten fakt w prokuraturze lub na policji, ale nie wierzymy, że sprawca zostanie wykryty lub, że spotka go zasłużona kara. Często mamy wrażenie, że nasz los nikogo tak naprawdę nie obchodzi, a oskarżony dzięki sprytnym adwokatom uniknie odpowiedzialności karnej. Jakie są zatem prawa pokrzywdzonego w postępowaniu karnym?
W praktyce działalności hotelarskiej zdarzają się przypadki, że gość hotelowy nie dokonuje zapłaty za pokój, za zjedzone w tym czasie posiłki i wykonane rozmowy telefoniczne. W takich sytuacjach, zwykle hotel pozywa taką osobę o zapłatę. Jaka jest jednak kwalifikacja tego czynu, czy jest on jeszcze wykroczeniem, czy już przestępstwem?
Do przestrzegania tajemnicy zawodowej zobowiązani są między innymi: adwokaci, notariusze, radcowie prawni, dziennikarze, lekarze , a także komornicy, którym art. 180 k.p.k. daje możliwość odmowy składania zeznań co do faktów, na które obowiązek zachowania tajemnicy się rozciąga.
Bezpieczeństwo drogowe jest bardzo ważną sprawą dla nas wszystkich. Każdego dnia na drogach dochodzi do wielu wypadków. Mogą one mieć różne przyczyny, takie jak: nadmierna prędkość, alkohol, lekceważenie przepisów, czy też po prostu zwykła lekkomyślność. Statystyki pokazują, że ostatnio zwiększyła się liczba przypadków niebezpiecznych zachowań ludzi polegających na rzucaniu kamieniami lub innymi przedmiotami w samochody. Nie trudno się domyślić, że takie zachowania mogą powodować zagrożenia dla samego pojazdu oraz dla jego pasażerów.