Oddelegowanie do pracy za granicę w krajach UE

Pracownik delegowany

Pracownikiem delegowanym jest pracownik, który przez ograniczony okres wykonuje pracę na terytorium innego państwa członkowskiego UE, niż państwo w którym zwyczajowo wykonuje pracę.

Przykład

Prezes firmy „XYZ” z siedzibą w Warszawie wysyła swojego pracownika Pana Andrzeja, zatrudnionego na stanowisku przedstawiciela handlowego, za granicę np. do Niemiec na dłuższy okres – kilka miesięcy lub kilka lat. W przedstawionym przykładzie Pan Andrzej jest pracownikiem delegowanym.

Obowiązki pracodawcy

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi podmiot zatrudniający ma obowiązek zapewnić pracownikowi skierowanemu do innego kraju UE minimalne warunki pracy i zatrudnienia według prawa tego państwa, w którym praca będzie wykonywana. Oznacza to, że jeśli pracownik zostanie skierowany do pracy w Grecji, to będą miały do niego zastosowanie przepisy prawa pracy obowiązujące w Grecji. Dotyczy to:
1. maksymalnych okresów pracy i minimalnych okresów wypoczynku;
2. minimalnych wymiarów płatnych urlopów rocznych;
3. minimalnych stawek płacy, wraz ze stawką za nadgodziny;
4. warunków wynajmu pracowników, w szczególności przez przedsiębiorstwa zatrudnienia tymczasowego;
5. zdrowia, bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy;
6. środków ochronnych stosowanych w odniesieniu do warunków zatrudnienia kobiet ciężarnych lub kobiet tuż po urodzeniu dziecka, dzieci i młodzieży;
7. równości traktowania mężczyzn i kobiet, a także innych przepisów w zakresie niedyskryminacji.

Zobacz również: Podwójne opodatkowanie za pracę w Finlandii

Kogo dotyczy obowiązek stosowania minimalnych warunków pracy

Autopromocja

Kodeks pracy 2025. Praktyczny komentarz z przykładami

Sprawdź

Obowiązek stosowania minimalnych warunków pracy i zatrudnienia, wynikających z przepisów miejscowych dotyczy przedsiębiorstw, które:
1. delegują pracowników na własny rachunek i pod swoim kierownictwem na terytorium Państwa Członkowskiego, w ramach umowy zawartej między przedsiębiorstwem delegującym a odbiorcą usług, działającym w danym Państwie Członkowskim, o ile istnieje stosunek pracy pomiędzy przedsiębiorstwem delegującym a pracownikiem w ciągu okresu delegowania lub;
2. delegują pracowników do zakładu albo przedsiębiorstwa należącego do grupy przedsiębiorców na terytorium Państwa Członkowskiego, o ile istnieje stosunek pracy między przedsiębiorstwem delegującym a pracownikiem w ciągu okresu delegowania lub;
3. jako przedsiębiorstwo pracy tymczasowej lub agencja wynajmująca personel wynajmuje pracownika przedsiębiorstwu, prowadzącemu działalność gospodarczą lub działającemu na terytorium Państwa Członkowskiego, o ile przez cały okres delegowania istnieje stosunek pracy pomiędzy przedsiębiorstwem pracy tymczasowej lub agencją wynajmującą a pracownikiem.

Informacje z biur łącznikowych

Pracodawca powinien upewnić się, czy warunki pracy w kraju UE, do którego pracownik jest delegowany, nie są mniej korzystne niż w Polsce. Informacje na temat regulacji w zakresie zatrudnienia obowiązujących w danym państwie członkowskim można uzyskać w tzw. biurach łącznikowych. Są one ustanawiane w każdym państwie członkowskim.

Podstawa prawna: Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.UrzUEL.1997.18.1)

Zobacz również serwis: Praca za granicą