Tematy - Prawo - Prawo karne, Odpowiedzialność karna - INFOR.PL

Zniesławienie polega na pomawianiu o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.

Konstrukcja wniosku dowodowego nie jest skomplikowana. Aby napisać taki wniosek niezbędne jest zawarcie w jego treści dwóch elementów: formalnych (oznaczenie strony, podanie sygnatury oznaczenie adresata pisma, data i podpis wnoszącego pismo) oraz merytorycznych (tj. określających jaki dokładnie dowód ma być przeprowadzony i na jaką okoliczność). Istotne jest to, iż strona nie musi podawać podstawy prawnej swojego wniosku.

Eksperyment to specyficzna czynność dowodowa, która jest podejmowana wówczas gdy na jej podstawie można ustalić okoliczności istotne dla sprawy. Eksperyment może być przeprowadzony w postaci doświadczenia albo odtworzenia przebiegu zdarzenia lub jego fragmentów. Można jego przebieg połączyć z oględzinami, przesłuchaniami świadków oraz innymi czynnościami dowodowymi.

W wyniku nowelizacji kodeksu karnego wprowadzono możliwość odpowiedzialności karnej nieletniego za zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem oraz wprowadzono przepis określający sposób łagodzenia kary w ramach nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Specyfika zawodu adwokata wymaga zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, jakie adwokat uzyskuje w związku z prowadzeniem sprawy. Wynika to nie tylko z etyki zawodu, ale również z mocy prawa – ustawy prawo o adwokaturze oraz uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej.

Jeżeli społeczna szkodliwość czynu jest znikoma, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania albo stwierdzenia, że zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie sprawcy czynu zabronionego, sąd może orzec przepadek wymieniony w art. 39 pkt. 4.

Skazując sprawcę na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania za przestępstwo popełnione w stanie ograniczonej poczytalności określonej w art. 31 § 2, sąd może orzec umieszczenie sprawcy w zakładzie karnym, w którym stosuje się szczególne środki lecznicze lub rehabilitacyjne.

Jeżeli sprawca, w stanie niepoczytalności określonej w art. 31 § 1, popełnił czyn zabroniony o znacznej społecznej szkodliwości i zachodzi wysokie prawdopodobieństwo, że popełni taki czyn ponownie, sąd orzeka umieszczenie sprawcy w odpowiednim zakładzie psychiatrycznym

Planowane zmiany w kodeksie karnym przewidują wprowadzenie nowych kategorii przestępstw, tj. handlu ludźmi, zamachów na ludność cywilną oraz ataków na strefy zdemilitaryzowane. Zmiany dotkną również przepisów dotyczących stosowania polskiej ustawy karnej wobec Polaków, którzy popełnili przestępstwo za granicą, a nie wydano ich innemu państwu.

Nie popełnia przestępstwa, kto z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem. Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego bezprawności; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

W sobotę w Warszawie oraz w niedzielę w Krakowie będzie obowiązywała prohibicja oraz zakaz noszenia broni. Specjalne rozporządzenie przygotowują już MSWiA oraz Rada Ministrów.

Mediacja w sprawach karnych ma na celu pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym,
zadośćuczynienie lub naprawienie szkody wyrządzonej przez sprawcę, zrozumienie przez sprawcę, jaką szkodę i krzywdę wyrządził pokrzywdzonemu, przyjęcie odpowiedzialności za popełnione czyny, oraz przywrócenie ładu społecznego.

Pozytywnie zakończone posiedzenie pojednawcze w spawach z oskarżenia prywatnego oznacza dla sprawcy umorzenie postępowania.

Jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Stalking, czyli nękanie drugiego człowieka nie jest uregulowane w kodeksie karnym ani cywilnym. Coraz częściej jednak mamy do czynienia z tym zjawiskiem. Przeprowadzone badania w 2009 roku pokazują, że co 10 osoba w Polsce była ofiarą stalkingu. Czy istnieją zatem prawne rozwiązania nasilającego się stalkingu?

Skutki prawne warunkowego umorzenia postępowania uzależnione są od przebiegu okresu próby, a w szczególności od tego, czy sprawca w tym czasie przestrzegał porządku prawnego i wykonywał nałożone obowiązki, orzeczony środek karny, jak również polecenia kuratora lub instytucji albo organizacji sprawującej dozór.

Podanie orzeczenia do publicznej wiadomości jest jednym ze środków karnych przewidzianych w kodeksie wykroczeń. Stosuje się go wówczas, gdy przepis szczególny tak stanowi i, gdy sąd uzna, iż może mieć to znaczenie wychowawcze.

Przepis art. 39 kodeksu wykroczeń przewiduje, iż w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy - zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Przepis powyższy wskazuje na to, że sąd kierując się dwoma kryteriami: podmiotowym (właściwości i warunki sprawcy) oraz przedmiotowym (charakter i okoliczności czynu) może nadzwyczajnie złagodzić karę lub odstąpić od jej wymierzenia.

Zgodnie z nowelizacją Konstytucji, która weszła w życie w dniu 21 października 2009 roku osoby skazane nie będą mogły robić kariery w polityce.

Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku alternatywnego zagrożenia karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z tych kar.

Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto, ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.

Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym wypadku nie stosuje się art. 22 i 23.

Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego.Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do współdziałającego, który dobrowolnie starał się zapobiec dokonaniu czynu zabronionego.

Jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać, podmiot określony w art. 18 § 2 i 3 odpowiada jak za usiłowanie. Jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła.

Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.

Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu.

Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.

Sąd wymierza kare za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego.

Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka.

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Dane oskarżonego, które zostały przez prokuratora utajnione, można zamieszczać w akcie oskarżenia. Ponadto zostaną one ujawnione podczas ogłoszenia wyroku.

Do Marszałka Sejmu wpłynął rządowy projekt zmian w kodeksie karnym. Prace nad nimi trwają już w Sejmie.

Karanie małoletnich jest bardzo drażliwym tematem. Jedni uważają, że jest to dobry środek wychowawczy inni natomiast są zdania, że to patologia i coś nieludzkiego. Warto zwrócić uwagę co na ten temat stanowi kodeks karny.

Nieletni, małoletni i młodociany to terminy jakimi posługują się przepisy prawa. Warto jednak wiedzieć, że każdy z nich oznacza inną osobę.

Zgodnie z przepisami Konstytucji RP źródłami prawa w Polsce są: Konstytucja, ratyfikowana umowa międzynarodowa ustawa, rozporządzenie a także akty prawa miejscowego.

Nieletnim zgodnie z przepisami prawa karnego jest osoba, która nie ukończyła 17 roku życia.

Lex retro non agit to jedna z podstawowych zasad prawa karnego. Zasada ta obowiązuje także w polskim prawie karnym

Współczesne prawo karne mówi, że każdy człowiek, który popełnia czyn zabroniony czy to poprzez działanie, czy zaniechanie podlega odpowiedzialności karnej - i ta zasada nazwana jest zasadą odpowiedzialności karnej za czyn.

Prawo karne jest bardzo ważną dziedziną prawa. Zajmuje się ono odpowiedzialnością człowieka za popełnienie czynu zabronionego.

Prawo karne to jedna z dziedzin prawa. Zajmuje się ona odpowiedzialnością karną za czyny zabronione. W Polsce najważniejszym źródłem prawa karnego jest kodeks karny.

Moja znajoma ostatnio znalazła się w dość nieprzyjemnej sytuacji. Została oskarżona o nielegalny pobór ciepła. Sprawa co prawda wyjaśniła się pozytywnie dla mojej znajomej. Ja jednak mam pytanie czym dokładnie jest nielegalny pobór?

W dniach 24-27 września w Szklarskiej Porębie odbył się, organizowany przez Uniwersytet Wrocławski, Ogólnopolski Zjazd Katedr Prawa Karnego. Tematem przewodnim zjazdu była kwestia populizmu penalnego.

Prawo karne, Odpowiedzialność karna

Zniesławienie po nowelizacji

Jak napisać wniosek dowodowy?

Eksperyment procesowy

Odpowiedzialność karna po nowelizacji kodeksu karnego

Tajemnica adwokacka

Kiedy sąd orzeka przepadek przedmiotów (art. 100)

Szczególne środki lecznicze w zakładzie karnym (art. 95)

Umieszczenie w zakładzie psychiatrycznym (art. 94)

Nowelizacja kodeksu karnego

Niepoczytalność i ograniczona poczytalność (art. 31)

Błąd co do prawa (art. 30)

Prohibicja w Warszawie i Krakowie w dniach uroczystości

Mediacja w sprawach karnych z oskarżenia publicznego

Mediacja w sprawach karnych z oskarżenia prywatnego

Ciąg przestępstw w prawie karnym (art. 91)

Stalking, czyli nękanie będzie karane

Podjęcie postępowania warukowo umorzonego (art. 68)

Podanie orzeczenia do publicznej wiadomości

Nadzwyczajne złagodzenie lub odstąpienie od wymierzenia kary

Skazani nie mogą kandydować do Parlamentu

Obniżenie lub nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 38)

Błąd co do kontratypu czynu (art. 29)

Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię czynu (art. 28)

Eksperyment w kodeksie karnym (art. 27)

Stan wyższej konieczności (art. 26)

Obrona konieczna (art. 25)

Odpowiedzialność prowokatora (art. 24)

Dobrowolne zapobiegnięcie (art. 23)

Odpowiedzialność podżegacza i pomocnika za usiłowanie (art. 22)

Indywidualizacja odpowiedzialności (art. 21)

Niezależność odpowiedzialności współdziałających (art. 20)

Dobrowolne odstąpienie od przygotowania (art. 17)

Dobrowolne odstąpienie (art. 15)

Kara za usiłowanie (art. 14)

Odpowiedzialność za usiłowanie udolne i nieudolne (art. 13)

Prawo karne intertemporalne (art. 4)

Dyrektywa stosowania kar (art. 3)

Odpowiedzialność za przestępstwo skutkowe (art. 2)

Dane oskarżonego nie zostaną utajnione

Zmiany w kodeksie karnym

Czy karcenie małoletnich jest karalne?

Kto to jest sprawca młodociany?

Jakie są źródła prawa karnego w Polsce?

Czy nieletni podlega ustawie karnej?

Co oznacza zakaz retroakcji w prawie karnym?

Jakimi zasadami kieruje się współczesne prawo karne?

Jakie funkcje powinno spełniać prawo karne?

Czym zajmuje się nauka prawa karnego?

Co to jest nielegalny pobór energii

Ogólnopolski Zjazd Katedr Prawa Karnego