Coraz częściej w sferze sporu prawnego pojawiają się sprawy skłóconych ze sobą byłych narzeczonych lub partnerów. Zazwyczaj jedna ze stron, po zakończeniu związku wysuwa w stosunku do drugiej roszczenia dotyczące m.in. zwrotu poczynionych nakładów. Oczywiście w zależności od zachowania drugiej strony i ewentualnej możliwości polubownego zakończenia sporu, większość spraw nie trafia na wokandę. Część z nich jednak, prowadzona również „dla zasady”, przeradza się w merytoryczny w pełni spór. Od strony prawnej można uznać takie sprawy za interesujące. Przyznać przy tym jednak dodatkowo należy, że w każdym takim sporze trudno o jednoznaczny jego wynik.
Postępowanie rozwodowe jest niewątpliwie traumatycznym przeżyciem dla każdego z małżonków. Niemniej jednak, gdy jeden z małżonków, bądź też oboje, dojdą do przekonania, iż w ich ocenie brak jest perspektyw na dalsze trwanie małżeństwa, warto poznać procedurę prowadzącą do uzyskania rozwodu i przesłanki, którymi kierować się będzie sąd orzekając wyrok rozwodowy.
Jak w każdym postępowaniu rozwodowym, tak również i w takim, którym przyczyną rozwodu jest uzależnienie od hazardu, wnoszący pozew winien w pierwszej kolejności podjąć decyzję czy rozwód ma być orzekany z winy drugiej strony. Orzeczenie to ma jednak znaczenie wyłącznie dla obowiązku alimentacyjnego na rzecz małżonka, stanowić też może o pewnej satysfakcji moralnej dla osoby, która żąda rozwodu. Nie ma jednak bezpośredniego wpływu na obowiązek alimentacyjny względem dzieci, ani też na podział majątku.
Do najczęściej spotykanych środków dowodowych, które mogą być zaproponowane przez strony w trakcie procesu o stwierdzenie nieważności małżeństwa są: ich oświadczenia, zeznania świadków, dowód z dokumentów, opinia biegłych. W niniejszym artykule przedstawię najczęstsze zapytania, jak i odpowiedzi na nie, a związane bezpośrednio z naszym zagadnieniem.
Na podstawie unijnego rozporządzenia, zwanego Rzym III małżonkowie mają możliwość wyboru prawa, które ma być zastosowane do ich rozwodu, czy separacji. Akt ten od 21 czerwca 2012 r. obowiązuje w Belgii, Bułgarii, Niemczech. Francji, Portugalii, Hiszpanii, Włoszech, Malcie, Łotwie, Luksemburgu, Węgrzech, Austrii, Rumunii i Słowenii.