Tematy - Sąd, Odpowiedzialność karna - INFOR.PL

Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym ze środków, którymi dysponuje prawo karne, obok kar i środków karnych, w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości.

Każdy kto zostanie przez organ procesowy ( prokuratora, sąd) wezwany w charakterze świadka ma obowiązek stawić się na termin przesłuchania w miejscu i czasie oznaczonym w wezwaniu. Oprócz stawiennictwa świadka, jego obowiązkiem jest pozostawanie do dyspozycji organu procesowego, do czasu gdy nie zostanie przez niego zwolniony.

Od 19 lipca 2010 r. pokrzywdzeni przez jedną firmę konsumenci będzie mogła pójść wspólnie do sądu. W sprawach dotyczących ochrony konsumentów, czy też odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny będzie możliwe składanie tzw. pozwów grupowych

Orzekając karę pozbawienia wolności sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system terapeutyczny jej wykonywania.

Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Czasami nieletnia może również zawrzeć małżeństwo, ale wiąże się to z pewnymi dodatkowymi wymogami bowiem w Polsce co do zasady małżeństwo może być zawarte przez dwoje ludzi, którzy ukończyli 18 lat.

Każdemu z nas może zdarzyć się, że stanie się ofiarą przestępstwa. Dzieje się to wtedy gdy np. zostaniemy pobici, oszukani czy okradną nam mieszkanie. Zgłaszamy ten fakt w prokuraturze lub na policji, ale nie wierzymy, że sprawca zostanie wykryty lub, że spotka go zasłużona kara. Często mamy wrażenie, że nasz los nikogo tak naprawdę nie obchodzi, a oskarżony dzięki sprytnym adwokatom uniknie odpowiedzialności karnej. Jakie są zatem prawa pokrzywdzonego w postępowaniu karnym?

Organem procesowym, który rozstrzyga sprawy o wykroczenia jest sąd. Sądami powszechnymi są sądy apelacyjne, okręgowe i rejonowe. W sprawach o wykroczenia w pierwszej instancji orzeka sąd rejonowy, zgodnie z obowiązującymi właściwościami: rzeczową, miejscową oraz funkcjonalną. Co do zasady sąd orzeka w składzie jednoosobowym.

Istnieje kilka sposobów doręczania pism procesowych, należy dążyć do tego, aby je odebrać, ponieważ brak odbioru pisma w przewidzianym trybie doręczonego na właściwy adres, jak i odmowa przyjęcia pisma (odnotowywana przez doręczającego) powodują zwrot pisma nadawcy i uznanie, iż doręczono je prawidłowo (tzw. fikcja prawidłowego doręczenia), co może rodzić dla strony niekorzystne skutki, np. w postaci kary porządkowej lub upływu terminu procesowego na dokonanie danej czynności.

Przysposobienie (adopcja) jest powstałym z woli osób zainteresowanych stosunkiem prawnym, jaki istnieje pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Jest to stosunek rodzicielski, w ramach którego między przysposabiającym (rodzicem adopcyjnym) a przysposobionym (dzieckiem adoptowanym) powstają wszelkie obowiązki i prawa właściwe dla naturalnego stosunku pomiędzy rodzicami a dziećmi.

Sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.

Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji.

Jeżeli ustawa przewiduje obniżenie albo nadzwyczajne obostrzenie górnej granicy ustawowego zagrożenia, w wypadku alternatywnego zagrożenia karami wymienionymi w art. 32 pkt 1-3 obniżenie albo obostrzenie odnosi się do każdej z tych kar.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w miesiącach. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany: nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, jest obowiązany do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne oraz ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.

Grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.

Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu zabronionego w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność wyłączająca bezprawność albo winę; jeżeli błąd sprawcy jest nieusprawiedliwiony, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię. Odpowiada na podstawie przepisu przewidującego łagodniejszą odpowiedzialność sprawca, który dopuszcza się czynu w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu, że zachodzi okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego, od której taka łagodniejsza odpowiedzialność zależy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia, celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w świetle aktualnego stanu wiedzy.

Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego. Nie popełnia przestępstwa także ten, kto, ratując dobro chronione prawem w warunkach określonych w § 1, poświęca dobro, które nie przedstawia wartości oczywiście wyższej od dobra ratowanego.

Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, w szczególności gdy sprawca zastosował sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada jak za podżeganie, kto w celu skierowania przeciwko innej osobie postępowania karnego nakłania ją do popełnienia czynu zabronionego; w tym wypadku nie stosuje się art. 22 i 23.

Nie podlega karze współdziałający, który dobrowolnie zapobiegł dokonaniu czynu zabronionego.Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do współdziałającego, który dobrowolnie starał się zapobiec dokonaniu czynu zabronionego.

Jeżeli czynu zabronionego tylko usiłowano dokonać, podmiot określony w art. 18 § 2 i 3 odpowiada jak za usiłowanie. Jeżeli czynu zabronionego nie usiłowano dokonać, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Okoliczności osobiste, wyłączające lub łagodzące albo zaostrzające odpowiedzialność karną, uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą. Jeżeli okoliczność osobista dotycząca sprawcy, wpływająca chociażby tylko na wyższą karalność, stanowi znamię czynu zabronionego, współdziałający podlega odpowiedzialności karnej przewidzianej za ten czyn zabroniony, gdy o tej okoliczności wiedział, chociażby go nie dotyczyła.

Każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających.

Nie podlega karze za przygotowanie, kto dobrowolnie od niego odstąpił, w szczególności zniszczył przygotowane środki lub zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości; w razie wejścia w porozumienie z inną osobą w celu popełnienia czynu zabronionego, nie podlega karze ten, kto nadto podjął istotne starania zmierzające do zapobieżenia dokonaniu.

Nie podlega karze za usiłowanie, kto dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w stosunku do sprawcy, który dobrowolnie starał się zapobiec skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego.

Sąd wymierza kare za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa. W wypadku określonym w art. 13 § 2 sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego.

Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Kary oraz inne środki przewidziane w tym kodeksie stosuje się z uwzględnieniem zasad humanitaryzmu, w szczególności z poszanowaniem godności człowieka.

Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Podejmując decyzję o wystąpieniu z pozwem czy wnioskiem o separację należy złożyć go we właściwym sądzie. Co prawda złożenie pozwu w niewłaściwym sądzie nie spowoduje odrzucenia pozwu gdyż sąd niewłaściwy zobowiązany jest przekazać sprawę sądowi właściwemu do rozpoznania sprawy, jednakże spowoduje to znaczne opóźnienie w rozpoznaniu sprawy przez sąd właściwy.

W postępowaniu o separację każdy z małżonków może żądać uregulowania przez sąd wzajemnych stosunków dotyczących wspólnie zajmowanego przez nich mieszkania na czas wspólnego w nim zamieszkiwania. Regulacja ta ma na celu umożliwienie małżonkom wspólne zamieszkiwanie pod jednym dachem w sposób jak najbardziej eliminujący ewentualne konflikty dotyczące zamieszkania.

Postępowanie separacyjne możemy zainicjować dwoma sposobami, albo zgodnym wnioskiem stron o separację albo pozwem o separację. Wniosek o separację został omówiony w innym artykule, w tym natomiast postaram się przybliżyć instytucję pozwu o separację.

Wprowadzenie szkoleń dla pracowników sądów, stosowanie nowych technologii w komunikacji z obywatelami, a także ujednolicenie pism sadowych i wprowadzenie czytelnych informacji dla obywateli-to postulaty, które pojawiły się po zaprezentowanym raporcie Fundacji FOR, oraz Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka pt. "Komunikacja sądów z obywatelami - badania empiryczne, wnioski, rekomendacje zmian".

Mediację możemy rozpocząć na każdym etapie trwania sporu, gdy jesteśmy nim zmęczeni lub gdy jesteśmy zaniepokojeni jego negatywnymi skutkami. Wystarczy wtedy zgłosić się do ośrodka mediacyjnego z prośbą o przeprowadzenie mediacji.

Spory można rozwiązywać nie tylko na drodze sądowej. Polubownemu załatwianiu spraw może służyć mediacja.

Mediacja to alternatywny sposób rozwiązywania sporów. Opiera się ona na autonomii stron. Uczestników mediacji nie można bowiem do niczego zmuszać. Muszą one same wypracować pewien konsensus.

Wnosząc pozew do sądu cywilnego należy wraz z nim wnieść opłatę. Wysokość opłat określa ustawa. Nie każdego jednak stać na poniesienie takich wydatków. Dlatego też ta sama ustawa przewiduje możliwość zwolnienia strony od kosztów sądowych.

Od 7 września 2004 roku obowiązuje ustawa o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Została uchwalona w celu realizacji przepisu Konstytucji gwarantującego każdemu prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

Klauzula wykonalności jest aktem sądowym zawierającym stwierdzenie sądu, że tytuł uprawnia do egzekucji oraz oznaczającym w razie potrzeby jej zakres. Treść brzmienia klauzuli określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 21.01.2005r, w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności (Dz. U. Nr 17, poz. 154 ze zm.).

Rodzice są przedstawicielami ustawowymi dziecka – oznacza to, że co do zasady zawsze mogą występować w imieniu dziecka nie mającego pełnej zdolności do czynności prawnych.

Odrzucenie i oddalenie pozwu to dwie różne sytuacje. Chociaż dla laika niczym się one nie różnią. W obydwu bowiem wypadkach postępowanie w danej sprawie się kończy. Jednak każdy prawnik wie, że nie można utożsamiać tych pojęć.

Zakończone postępowanie karne można wznowić. Nie jest zatem tak, że niewinna osoba skazana przez sąd nie ma żadnych szans oczyszczenie z zarzutów.

Co mogę zrobić w sytuacji gdy sąd w wydanym wyroku pozostawił bez rozstrzygnięcia część moich żądań zgłoszonych w pozwie?

Każda sprawa musi być rozpatrzona przez właściwy sąd. Sąd musi być właściwy rzeczowo oraz miejscowo. Wszystkie te kwestie reguluje kodeks postępowania karnego.

Moja znajoma ostatnio znalazła się w dość nieprzyjemnej sytuacji. Została oskarżona o nielegalny pobór ciepła. Sprawa co prawda wyjaśniła się pozytywnie dla mojej znajomej. Ja jednak mam pytanie czym dokładnie jest nielegalny pobór?

Czeka mnie rozprawa. Sprawa dotyczy pobicia. Odpowiadam z wolnej stopy, tzn. nie jestem w areszcie. Mam takie pytanie czy w mojej sprawie będą orzekać ławnicy? Podobno jak są ławnicy to zapadają łagodniejsze wyroki.

Sąd, Odpowiedzialność karna

Warunkowe umorzenie postępowania (art. 66)

Świadek - obowiązek stawiennictwa na wezwanie i wynikające z niego skutki

Pozwy grupowe konsumentów już od lipca

Sposoby oddziaływania na skazanego (art. 62)

Wychowawcze oddziaływanie na nieletniego (art. 54)

Zawarcie małżeństwa przez nieletnią

Jakie prawa przysługują pokrzywdzonemu?

Właściwość i skład sądu

Doręczanie pism procesowych

Prawne aspekty przysposobienia

Podanie wyroku do publicznej wiadomości (at. 50)

Zakaz prowadzenia pojazdów (art. 42)

Obniżenie lub nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 38)

Obowiązki skazanego w czasie ograniczenia wolności (art. 34)

Zasady wymiaru grzywny (art. 33)

Błąd co do kontratypu czynu (art. 29)

Błąd co do okoliczności stanowiącej znamię czynu (art. 28)

Eksperyment w kodeksie karnym (art. 27)

Stan wyższej konieczności (art. 26)

Obrona konieczna (art. 25)

Odpowiedzialność prowokatora (art. 24)

Dobrowolne zapobiegnięcie (art. 23)

Odpowiedzialność podżegacza i pomocnika za usiłowanie (art. 22)

Indywidualizacja odpowiedzialności (art. 21)

Niezależność odpowiedzialności współdziałających (art. 20)

Dobrowolne odstąpienie od przygotowania (art. 17)

Dobrowolne odstąpienie (art. 15)

Kara za usiłowanie (art. 14)

Odpowiedzialność za usiłowanie udolne i nieudolne (art. 13)

Prawo karne intertemporalne (art. 4)

Dyrektywa stosowania kar (art. 3)

Odpowiedzialność za przestępstwo skutkowe (art. 2)

Separacja - właściwość sądu

Separacja - rozstrzygnięcie o wspólnym mieszkaniu

Jak sporządzić pozew o separację?

Komunikacja sądów z obywatelami

Koszty sądowe

Jak rozpocząć mediację

Czym jest mediacja?

Etapy mediacji

Kiedy można być zwolnionym z kosztów procesu?

Skarga na przewlekłość postępowania

Nadanie klauzuli wykonalności

Jak rodzice reprezentują dziecko przed urzędami i sądem

Odrzucenie i oddalenie pozwu

Kiedy można wznowić postępowanie?

Wniosek o uzupełnienie wyroku

Właściwość sądu w sprawach karnych

Co to jest nielegalny pobór energii

Skład sądu w sprawie karnej