Transfer świadczeń między krajami członkowskimi umożliwia tzw. neutralizacja wymogu zamieszkania. Dzięki niej pracownik albo osoba pracująca na własny rachunek, podlegający przepisom np. francuskim, jest uprawniony do otrzymywania francuskich świadczeń rodzinnych na rzecz swojej rodziny, która mieszka np. w Polsce, tak jakby mieszkała we Francji. Dotyczy to także bezrobotnego, który np. pracował i stał się bezrobotnym we Francji, a teraz z rodziną mieszka np. w Polsce.
Wiek sprawcy jest jedynie warunkiem wstępnych rozważań co do możliwości zastosowania środków wychowawczych lub poprawczych, przesłankami są zaś wyjątkowe okoliczności samego czynu, jak np. jego przypadkowość, chwilowe nieprzezwyciężenie pokusy, wciągniecie do czynu przez inne osoby, drugorzędna rola w jego popełnieniu itp., jak i wyjątkowo pozytywne cechy charakteru i zachowanie się samego sprawcy, świadczące o braku jego głębokiej demoralizacji.
Rozpowszechnianie elastycznych form zatrudnienia w określanych branżach, czy na określone rodzaje stanowisk, przestaje być konieczne. To, że pracownicy produkcyjni często zatrudniani są przez zewnętrzne agencje pracy tymczasowej, a następnie w okresach wzmożonej produkcji oddelegowywani do danej firmy, raczej nikogo już nie zaskakuje.