Tematy - Prawo - Przestępstwo, Prawo karne - INFOR.PL

W przypadku bezpośredniego zagrożenia dziecka przemocą w rodzinie pracownik socjalny będzie mógł je zabrać z rodzinnego domu i umieścić w rodzinie zastępczej lub placówce wychowawczej. Takie rygorystyczne rozwiązania przewiduje nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Sprawca przemocy w domu spędza sen z powiek nie jednej rodzinie. Wkrótce sejm przyjmie nowelizację ustawy o przemocy w rodzinie w wyniku której osoba dopuszczająca się aktów przemocy w rodzinie będzie przymusowo usuwana z własnego mieszkania.

Według najnowszego projektu nowej ustawy o wspieraniu rodziny i systemie opieki zastępczej pomysłu Ministerstwa Pracy od 2011 r. do domów dziecka nie będą mogły trafiać dzieci poniżej siódmego roku życia. Od 2015 r. do domów dziecka nie będą mogły trafiać dzieci poniżej dziesiątego roku życia. W domach dziecka będzie mogło mieszkać 14 podopiecznych. Opieką nad dziećmi zajmą się rodzinne domy dziecka.

Skutki prawne warunkowego umorzenia postępowania uzależnione są od przebiegu okresu próby, a w szczególności od tego, czy sprawca w tym czasie przestrzegał porządku prawnego i wykonywał nałożone obowiązki, orzeczony środek karny, jak również polecenia kuratora lub instytucji albo organizacji sprawującej dozór.

Orzekając karę pozbawienia wolności sąd może określić rodzaj i typ zakładu karnego, w którym skazany ma odbywać karę, a także orzec system terapeutyczny jej wykonywania.

Instytucja odstąpienia od wymierzenia kary ma w kodeksie szczególny charakter i występuje tylko wyraźnie określonych przepisami sytuacjach. Powyższy przepis ustanawia właśnie jedną z nich, i precyzyjnie określa w jakich sytuacjach i na jakich warunkach na jego podstawie sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Podkreślenia wymaga to, że jeżeli przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 3 lat albo karą łagodniejszego rodzaju i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna, sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli orzeka równocześnie środek karny, a cele kary zostaną przez ten środek spełnione. Przepisu art. 59 § 1 nie stosuje się do sprawcy występku o charakterze chuligańskim.

Skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Przepisy dotyczące zasad wymiaru kary stosuje się również do orzekania innych środków przewidzianych przez kodeks karny.

Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

Wymierzając karę nieletniemu albo młodocianemu, sąd kieruje się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, nie orzeka się kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Pomimo, iż polskie ustawodawstwo zawiera wiele środków przeciwdziałających demoralizacji nieletnich, większość z nich nie jest skuteczna. Najbardziej dotkliwym z nich jest właśnie umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym.

Zdarzają się sytuacje, kiedy mniej dotkliwe kary, takiej jak na przykład upomnienie, są dla nieletniego niewystarczające. W takim wypadku sąd może zastosować nadzór kuratora.

Wobec nieletniego mogą być stosowane środki wychowawcze oraz środek poprawczyw postaci umieszczenia w zakładzie poprawczym. Kara może być orzeczona tylko wtedy, kiedy inne środki resocjalizacji okażą się nieskuteczne.