Konsument
Zobacz serwis: Prawa konsumenta
Przepisy Kodeksu cywilnego definiują konsumenta, jako osobę fizyczną, która dokonuje czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Z tej definicji, zawartej w art. 221 wynikają bezpośrednie implikacje, które skutkują, że nie zawsze będziemy konsumentem.
Osoba fizyczna
Podstawową zasadą wynikającą z powyższego przepisu jest fakt, iż konsumentem będzie tylko osoba fizyczna. To oznacza, że za konsumenta nie mogą być uznane osoby prawne, czy też ułomne osoby prawne. Jeżeli zatem dokonujemy zakupów „na firmę” nie będziemy mogli liczyć na skorzystanie z uprawnień, jakie służą konsumentom.
Osoba fizyczna jako przedsiębiorca
Z grupy tej wykluczone są osoby, które danej czynności dokonują w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Mowa tutaj o przedsiębiorcach. Osoby, które zawierają umowę sprzedaży celem zagwarantowania sobie dostaw produktów do swojego sklepu, nie będą mogły zostać uznane za konsumenta.
Nie oznacza to jednak, że status przedsiębiorcy definitywnie oznacza pozbawienie przymiotu konsumenta. W sytuacji, gdy dana osoba dokonuje czynności prawnej (np. zawiera umowę) lecz w celu niezwiązanym z jej działalnością, będzie ona konsumentem.
Druga strona transakcji
Oprócz powyższych uwarunkowań istotne jest również to, które nie zostało wskazane w treści definicji, ale które wynika z istoty obrotu konsumenckiego.
Nawet w sytuacji, gdy jako osoba fizyczna dokonujemy czynności prawnej niezwiązanej z naszą działalnością gospodarczą, nie zawsze będziemy konsumentem. Niezbędnym wymogiem jest również to, by drugą stroną czynności był przedsiębiorca.
Jeżeli będzie to osoba prawna, wtedy też dana czynność nie będzie podlegała przepisom konsumenckim.
Zobacz serwis: Konsument i umowy
Podstawa prawna:
Kodeks Cywilny