Akt podustawowy
Akt podustawowy jest terminem używanym w systemach prawnych niektórych państw, w tym w Polsce, i odnosi się do aktów prawnych o niższym stopniu rangi niż ustawa. Akt podustawowy stanowi podstawę prawną regulującą konkretne zagadnienie, procedurę lub zakres działania w ramach określonej dziedziny.
W Polsce termin "akt podustawowy" obejmuje rozporządzenia oraz inne akty wydawane przez organy administracji publicznej na podstawie upoważnień zawartych w ustawach. Są to akty prawa miejscowego, które dotyczą spraw regulowanych przez ustawy, a ich celem jest szczegółowe uregulowanie kwestii objętych przepisami ustawowymi. Akt podustawowy jest zatem instrumentem umożliwiającym dokładniejsze i bardziej szczegółowe uregulowanie zagadnień, które nie zostały wyczerpane w samych ustawach.
W przeciwieństwie do ustaw, które są tworzone przez parlament i mają najwyższą rangę prawną, akty podustawowe są wydawane przez organy administracji rządowej, samorządowej lub inne organy władzy publicznej. Mają one charakter wykonawczy i służą do realizacji i implementacji przepisów ustawowych na poziomie praktycznym. Akt podustawowy jest często bardziej elastycznym instrumentem, który pozwala na dostosowanie przepisów do zmieniających się warunków i potrzeb społecznych.
Proces tworzenia aktów podustawowych wymaga zazwyczaj przestrzegania określonych procedur prawnych, takich jak konsultacje społeczne, ocena skutków regulacji lub uzyskanie zgody lub opinii organów nadzorujących daną dziedzinę.
Akt podustawowy ma istotne znaczenie dla funkcjonowania systemu prawnego, ponieważ dostarcza szczegółowych wytycznych, które są niezbędne do stosowania prawa. Umożliwia także elastyczność i dostosowanie przepisów do zmiennych warunków i potrzeb społecznych, przy zachowaniu zasad demokratycznego procesu legislacyjnego.