Czyn zabroniony
Zobacz serwis: Postępowanie karne
Czas popełnienia czynu zabronionego
Kodeks karny stanowi, iż czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.
Miejsce popełnienia czynu zabronionego
Za miejsce popełnienia czyn zabronionego uważa się to miejsce, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany albo gdzie skutek stanowiący znamię czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy miał nastąpić.
Umyślność i nieumyślność czynu zabronionego
Z umyślnym popełnieniem czynu zabronionego mamy do czynienia wówczas, gdy sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.
Nieumyślność zachodzi wtedy, gdy sprawca nie mając zamiaru popełnienia czynu zabronionego, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
Sprawca ponosi surowszą odpowiedzialność karną, która jest uzależniona od określonego następstwa czynu zabronionego, jeżeli następstwo to sprawca przewidywał albo mógł przewidzieć.
Wiek a odpowiedzialność karna
Kodeks karny stanowi, iż poza pewnymi wyjątkami odpowiedzialności karnej podlega ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat.
Dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru uważa się za jeden czyn zabroniony, jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego.
Zobacz serwis: Kary i środki karne